هنوز در پی افتخار

دنیای اقتصاد: جدال رم و فاینورد یکی از دیدارهای مهمی مرحله حذفی لیگ اروپا بود که با حضور ملی‌پوشان ایرانی برای ما ارزش افزوده داشت. با این حال یکی از ایرانی‌ها با گریه المپیکو را ترک کرد و دیگری هم تنها کاری که در بازی انجام داد، آرام کردن هموطن ناکامش بود.

درست است که سردار آزمون هیچ نقشی در رسیدن رم به دور بعد لیگ اروپا نداشت، اما حداقل اوضاعش از علیرضا جهانبخش خیلی بهتر بود؛ کسی که ثانیه‌های آخر وقت‌های اضافه به میدان آمد تا پنالتی بزند؛ اما در انجام ماموریتی که برای آن فراخوانده شده بود، ناکام ماند تا فاینورد با دست خالی به هلند برگردد. پس باهم عملکرد دو بازیکن تیم ملی در دور یک شانزدهم لیگ اروپا را باهم مرور می‌کنیم: ۲۱۰ دقیقه نیمکت‌نشینی برای سردار، چند ثانیه حضور برای جهانبخش با خراب کردن پنالتی سوم فاینورد در ضربات انتهای بازی. حدود سه هفته قبل جهانبخش به‌عنوان یکی از کاپیتان‌های تیم ملی پس از شکست برابر قطر گفته بود: «اعتقاد دارم این نسل فوتبال می‌تواند کار‌های بزرگی کند یا می‌توانست با قهرمانی جاودانه بماند؛ هرچند هم‌اکنون کار‌های بزرگی انجام داده است.» ما هم مثل سال‌های اخیر بازهم از ایشان درباره افتخارات ملی یا باشگاهی این نسل می‌پرسیم؛ اما جوابمان را برخلاف خودشان نه در میکس‌زون و اینستاگرام، که در زمین مسابقه می‌گیریم. واقعیت اینجاست که این نسل فوتبال ایران با وجود همه استعدادی که داشتند، نتوانستند در زمین بازی حریص باشند و انگار خیلی زود اشباع شدند. افتخارات ملی پیشکش، آنها این روزها حتی در باشگاه‌های نه چندان بزرگشان هم یا عامل ناکامی‌اند یا تماشاچی شادی هم‌تیمی‌ها.