سه مهاجم پرسپولیس را شخص یحیی نخواست
شیون ممنوع!
یورگن لوکادیا هلندی در همان نیم‌فصل اول جدا شد و در این تابستان هم نوبت به عیسی آل‌کثیر، شیخ دیاباته، لئاندرو پریرا و حالا هم مهدی عبدی رسید که یک به یک از جمع سرخ‌پوشان کوچ کنند و بروند. وقوع چنین اتفاقی، آن هم در تیمی که فصل گذشته موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ و جام حذفی شده بود، باعث اعتراض گسترده هواداران پرسپولیس شده و آن را سندی بر مظلومیت تاریخی پرسپولیس می‌دانند. این موضوع اما از جهات مختلف جای بحث دارد و به‌طور کلی ناله و گلایه‌های برخی هواداران چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.
نکته اول؛ بارها گفته‌ایم و باز تاکید می‌کنیم که حق پرسپولیس و استقلال خیلی بیش از اینهاست. این دو تیم، از سرمایه اجتماعی بسیار بالایی برخوردارند و باید با بودجه فراوان، بهترین بازیکنان ممکن را در اختیار داشته باشند. دیگر نیازی به بازگویی نیست که عربستانی‌ها چه ریخت‌وپاش عجیبی انجام می‌دهند و چطور در حال جذب بهترین بازیکنان دنیا هستند. از این مورد استثنایی که بگذریم، حتی در لیگ‌های امارات و قطر هم شاهد سرمایه‌گذاری‌های فراوانی هستیم. اینجا اما بهترین تیم‌های ایرانی معطل جذب معمولی‌ترین بازیکنان هستند و به جایی هم نمی‌رسند! پس این از جنبه کلی ماجرا که اصلا جای بحث ندارد و تکلیفش مشخص است، اما به‌طور مصداقی در مورد اتفاقی که برای پرسپولیس رخ داده، خیلی نمی‌توان آه و اندوه سرخ‌ها را به رسمیت شناخت.
نکته دوم؛ الان در شبکه‌های اجتماعی تصویر ۵ مهاجم جدا شده پرسپولیس را کنار هم قرار می‌دهند و نتیجه می‌گیرند که در حق این تیم ظلم شده است. هر کدام از این بازیکنان اما داستان خاص خودشان را دارند. لوکادیا حتما بازیکن باکیفیتی بود که جدا شدنش از پرسپولیس در زمستان گذشته، یک خسران بزرگ به شمار می‌آمد. با این حال باشگاه در همان مقطع زمانی به جای او لئاندرو پریرا را گرفت که انتخاب خیلی بدی بود و خرید ناموفقی از آب در آمد. خب این تقصیر کیست؟ نمی‌شود که به‌طور همزمان، هم از جدایی لوکادیا شاکی بود و هم از جدایی جانشین ناموفق او. داستان شیخ دیاباته هم این است که خیلی زیاد مصدوم می‌شد و در اغلب اوقات فصل در دسترس کادرفنی قرار نداشت. طبیعتا اگر یحیی گل‌محمدی خواهان ادامه همکاری با شیخ بود، به راحتی می‌توانست این بازیکن را حفظ کند. خود سرمربی پرسپولیس اما دیاباته را نخواست و پرونده این بازیکن بسته شد، همان‌طور که مهدی عبدی را هم یحیی نخواست و اصلا بازی نمی‌داد. عبدی طوری از برنامه‌های فنی گل‌محمدی خارج شده بود که در بی‌مهاجم‌ترین نسخه پرسپولیس هم کادرفنی این تیم با جدایی او موافقت کرد، پس جایی برای گلایه‌گذاری نیست. در این میان یحیی به حفظ آل‌کثیر بی‌میل نبود که این بازیکن با پیشنهاد بالاتر به سپاهان رفت. عیسی هم البته در مسابقات لیگ فقط یک گل برای پرسپولیس زده بود که آمار فوق‌العاده‌ای به نظر نمی‌رسد. با این حال به نظر می‌رسد «مظلوم‌نمایی» به روند رایج فوتبال ایران تبدیل شده؛ طوری که حتی جدایی مازادها هم تبدیل به مرثیه‌های جانگداز می‌شود!
