در تیم‌های صنعتی چه خبر است؟
گلر آبی‌ها در این مورد گفت: «مبلغ قرارداد من نه ۴۰ میلیارد است و نه ۱۰ میلیاردی که این روزها درباره‌اش صحبت می‌شود. یک بار آقای فتح‌الله‌زاده این حرف را درباره مبلغ قرارداد من بر زبان آوردند و حرفی نزدم. آقای کریمی هم در برنامه دوشنبه‌شب واقعا علاقه‌ای نداشتند درباره این ماجرا چیزی بگویند اما ظاهرا آن دوست ما که مجری برنامه بود، خیلی علاقه داشت جریانی را راه بیندازد. واقعا در فوتبال روز ایران قرارداد ۱۰ میلیارد تومانی بالا است؟ من که چنین مبلغی در قراردادم درج نشده و از همان عدد هم کمتر از ۴۰ درصد را دریافت کردم، اما آیا واقعا همه قراردادها بی‌مشکل است و فقط برای من این ارقام ایراد دارد؟ قرارداد من که ۱۰ میلیارد نیست، اما در تیم خودمان بازیکنان زیادی داریم که رقم قراردادشان دو، سه برابر مبلغ قرارداد من است. چرا فقط درباره من صحبت می‌کنید؟ من ابتدای فصل با یک رقم نجومی می‌خواستم به یک تیم صنعتی بروم، اما با نصف آن مبلغ در استقلال ماندم.»
خب این دفاعیه چند سوال جدید به دنبال می‌آورد. اولا چطور ممکن است نه مدیرعامل قبلی و نه مدیر فعلی رقم واقعی قرارداد گلرشان را ندانند و همین‌طور روی هوا حرف بزنند. اگر فتح‌الله‌زاده و کریمی در این مورد اشتباه کرده‌اند که این دیگر واقعا وحشتناک است. ثانیا نکته تاسف‌بار اینجاست که یک دروازه‌بان ذخیره فکر می‌کند ۱۰ میلیارد تومان در فوتبال عدد بالایی نیست. شما ابتدا فیکس شو، بعد چنین ارقامی را پیش پا افتاده بدان. ثالثا اینکه یک تیم صنعتی حتی حاضر بوده دو برابر این عدد را به رضایی بدهد، قشنگ نشان می‌دهد فوتبال ایران در چه چاه ویلی افتاده است. گویا پشت برخی تیم‌ها به کوه است و هر چه بی‌حساب خرج می‌کنند، به جایی بر نمی‌خورد!
