مضحکه قانون

این نخستین‌بار نبود که فدراسیون فوتبال نگارش و انتشار بیانیه‌های اعتراضی و تند و تیز را ممنوع می‌‌کرد، اما به جرات می‌توان گفت هرگز چنین قانونی با این سرعت به استهزا کشیده نشده بود. کمتر از سه روز پس از ابلاغ مقررات جدید، موجی از بیانیه‌‌نویسی راه افتاد که حتی در ژانر فوتبال ایران هم کم‌‌سابقه و حیرت‌انگیز بود. اصل موضوع به تغییر محل برگزاری مسابقه امروز پیکان و پرسپولیس مربوط می‌شود. در شرایطی که قرار بود این بازی در ورزشگاه پاس قوامین برگزار شود، بعد از کش و قوس‌‌ فراوان و اخبار ضد و نقیض، سرانجام به ورزشگاه آزادی منتقل شد؛ تصمیمی که گویا بیرون از حوزه ورزش اتخاذ شد و حواشی فراوانی به همراه آورد. سپاهان و استقلال به عنوان دو تیمی که کنار پرسپولیس در کورس قهرمانی قرار دارند، به‌‌شدت از این تصمیم برآشفتند و سریال بیانیه‌ها و مصاحبه‌های اعتراضی راه افتاد.

مرور کامل آنچه در این دو روز گذشت، نه ممکن است و نه حتی می‌تواند زیبنده یک رسانه باشد، اما همین‌‌قدر بدانید که حجت کریمی، سرپرست باشگاه استقلال مدعی شد مسوول برگزاری مسابقات کارمند باشگاه پرسپولیس است. بیژن طاهری، سرپرست استقلال از تغییر محل مسابقه به عنوان یک لکه ننگ ابدی بر پیشانی سازمان لیگ یاد کرد و خسرو حیدری، مربی این تیم هم خواهان حضور داور خارجی در فینال جام‌حذفی شد. خود سازمان لیگ هم به عنوان زیرمجموعه فدراسیون، چند بیانیه صادر و نهایتا از دست کریمی به کمیته اخلاق شکایت کرد. از همه بامزه‌‌تر بیانیه باشگاه هوادار بود که در اطلاعیه‌‌ای به تغییر محل بازی پیکان و پرسپولیس اعتراض کرد؛ همین‌‌قدر مرتبط و استاندارد! فلسفه هواداری‌‌ها برای چنین اعتراضی آن بود که شاید مسابقه آنها با پرسپولیس هم که ماه آینده در نیمه‌‌نهایی جام حذفی قرار است در ورزشگاه پاس قوامین انجام شود، به استادیوم آزادی منتقل شود. این یعنی قانون ممنوعیت صدور بیانیه نه‌‌تنها بازدارنده نبوده، بلکه در اتفاقی تاریخی، موجب شده یک باشگاه از یک ماه جلوتر برای اتفاقی که «شاید» رخ بدهد هم بیانیه بنویسد! حالا کاری نداریم که باشگاه هوادار در بیانیه دیگری خواهان همزمان برگزار شدن مسابقات نیمه‌‌نهایی جام حذفی شده که شاید در طول تاریخ در هیچ تورنمنتی سابقه نداشته باشد. مگر لیگ است که بازی‌ها را همزمان برگزار کنند؟! وضع ما در فوتبال مملکت این است.