سیاست عجیبی که باشگاههای ایرانی اتخاذ کردهاند
اول مازاد، بعد فروشی
نمونه اخیر آن هم استراتژی سرخابیها درخصوص بازیکنان مازاد نیازشان بوده است. پرسپولیس درحالی نام حامد پاکدل و سیامک نعمتی را در فهرست خروج خود قرار داده که اولی طی توافقی سریع، پرسپولیس را به مقصد تراکتور ترک کرد اما درخصوص نعمتی هنوز هیچ اتفاق جدیدی رخ نداده است. بنا بر ادعای یکی از خبرگزاریها، پرسپولیس از نعمتی خواسته تا علاوه بر بخشیدن طلب ۵/ ۱میلیارد تومانیاش، مبلغ ۴میلیارد هم بابت رضایتنامه به این باشگاه پرداخت کند! این درحالی است که چند روز قبل و پیش از اینکه نعمتی رسما در لیست مازاد یحیی گلمحمدی قرار بگیرد، بحث علاقه تراکتور به این بازیکن مطرح بود. یعنی صدرنشین لیگ برتر میتوانست با اتخاذ یک روش درست و بدون درز در رسانهها، بازیکن را از این پیشنهاد مطلع و او را به نوعی راضی به پذیرش آن کند. اما حالا که مشخص شده کادرفنی پرسپولیس نیازی به نعمتی ندارد، طبیعتا باشگاههای خواهان او هم حاضر به پرداخت پول برای رضایتنامهاش نیستند و خودش هم قطعا چنین کاری را انجام نمیدهد.
در هر صورت پرسپولیسیها با عدمشناخت موقعیت، فرصت درآمدزایی را از دست دادند اما وضعیت استقلال هم بهتر از آنها نیست. بهجز سجاد شهباززاده که فعلا حضورش در فهرست مازاد ریکاردو ساپینتو ۵۰ – ۵۰ است، تاکنون مشخص شده سرمربی پرتغالی برای ادامه فصل علاقهای به همکاری با سیاوش یزدانی و عزیزبک آمانوف ندارد و این دو نفر باید به دنبال تیم جدیدی باشند. البته عدم علاقه ساپینتو به این دو بازیکن اظهر من الشمس بود، اما مدیران استقلال میتوانستند با میانجیگیری به دنبال تیمی جدید برای آنها باشند. مدتی صحبت از پیشنهاد گلگهر به آمانوف بود که استقلالیها با آن مخالفت کردند.
حالا هافبک ازبک بهرغم اینکه تمام ایران میدانند آیندهای در استقلال ندارد، در تمرینات حاضر میشود تا ذرهای از لحاظ مالی متضرر نشود و باشگاه بهانهای برای فسخ با او پیدا نکند. در مورد یزدانی هم گفته میشود مبلغ قرارداد سنگین او سبب شده جداییاش به همین راحتی ممکن نباشد و خودش هم گفته حاضر است بیرون بنشیند اما با استقلال فسخ نکند! این بساط هرساله عملکرد ضعیف باشگاههای ایرانی در مدیریت نقلوانتقالات است. از جمله موارد بیشماری که در فوتبال حرفهای ایران، همچنان رفتار آماتورگونه را میتوان در آن دید و انگار باشگاهها هم از این دردسرها درس نمیگیرند.