به جا مانده از صعود دشوار پرسپولیس
یک تیم، به دنبال دو جام
در فاصله ۶ دقیقه تا پایان این وقت‌ها، سرخ‌پوشان یک ضربه پنالتی به دست آوردند و این بهترین فرصت بود تا مانع از کشیده شدن مسابقه به ضربات پنالتی شوند، اما میلاد سرلک قدر این موقعیت را ندانست و توپ را به تیر دروازه حریف زد. این پنجمین اصابت توپ به تیرهای دروازه ون‌پارس در این بازی بود؛ آنچه نشان می‌دهد بخت و اقبال از پرسپولیسی‌ها روگردان شده بود. یحیی گل‌محمدی در این بازی دست به ریسک بزرگی نزد و تیمش را با ارنجی نزدیک به ترکیب اصلی به میدان فرستاد. شاید تنها تغییر مهم او در ترکیب، استفاده از احمد گوهری به جای علیرضا بیرانوند بود. با نزدیک شدن مسابقه به ضیافت پنالتی‌ها، یحیی، بیرانوند را به ترکیب برگرداند تا از مهارت او در دفع ضربات پنالتی استفاده کند؛ اتفاقی که رخ داد و بیرو با گرفتن دو ضربه، پرسپولیس را به مرحله بعد برد.
به این ترتیب پرسپولیس از مهلکه خلق یک شگفتی بزرگ گریخت و امیدهای خودش را برای پیشروی در جام حذفی حفظ کرد؛ مسابقاتی که گل‌محمدی از ابتدا گفته بود آن را جدی خواهد گرفت. قرمزها فصل گذشته موفق به کسب هیچ جامی نشدند. آنها سوپرجام را به فولاد و لیگ برتر را به استقلال واگذار کردند و در یک‌چهارم نهایی جام حذفی هم با قبول شکست برابر آلومینیوم اراک از گردونه رقابت‌ها اوت شدند. این ناکامی‌های سریالی فشار زیادی را متوجه کادرفنی پرسپولیس کرد، اما در این فصل به نظر می‌رسد پرسپولیس در پی جبران مافات است. آنها در لیگ برتر صدرنشین هستند و در جام حذفی هم به هر مشقتی بود به جمع ۱۶ تیم برتر راه یافتند.
اگرچه تساوی برابر حریف لیگ یکی و صعود در ضیافت پنالتی‌ها عملکرد جالبی به نظر نمی‌رسد، اما نکته اینجاست که پرسپولیس واقعا بد بازی نکرد. آنها موقعیت‌های زیادی خلق کردند، اما بر اثر عواملی همچون بدشانسی، بی‌دقتی مهاجمان و نیز درخشش دروازه‌بان حریف نتوانستند استفاده چندانی از این فرصت‌ها ببرند. در عین حال اما پس از بازی با ون‌پارس، منتقدان یک بار دیگر هشدار دادند که پرسپولیس برابر تیم‌هایی که رو به دفاع بسته و مطلق می‌آورند عملکرد خوبی ندارد. در دو بازی قبلی هم که شاهد پیروزی‌های خوب و ارزشمند تیم گل‌محمدی بودیم، بخشی از این موفقیت از بازی «باز» و غیردفاعی گل‌گهر و نساجی ناشی می‌شد. یحیی برای کسب هر دو جام باید نقص تیمش برابر رقبای کاملا دفاعی را برطرف کند.
