31- (7) copy

چند روز پیش بود که آدریانو سانتوس، سرپرست ورزش ریودوژانیرو و مدیر ورزشگاه ماراکانا برای فدراسیون فوتبال آرژانتین نامه‌ای رسمی فرستاد تا نام کاپیتان آلبی‌سلسته وارد تالار مشاهیر ریودوژانیرو شود. سانتوس سپس در مصاحبه با رسانه‌ها این‌بار درخواست خود را رسانه‌ای کرد: «بار دیگر به لیونل مسی مهاجم آرژانتینی پیشنهاد دادم تا رد پای خود را در تالار مشاهیر ورزشگاه افسانه‌ای برزیل بگذارد. مسی قبلا ارزش خود را در داخل و خارج از زمین ثابت کرده است. او بازیکنی است که سال‌ها در بالاترین سطح تاریخ فوتبال بوده است. قهرمانی در جام جهانی فقط تاج یک حرفه زیبا و پیروزمندانه است. ماراکانا نیز به او ادای احترام می‌کند. مسی یک نابغه است.» توجه کنید؛ برزیلی‌ها با آن سابقه عداوت در داخل و خارج از مستطیل سبز، از یک آرژانتینی می‌خواهند لطف کند و جای پای خودش را در موزه ماندگار کند. از این عجیب‌تر می‌شود؟ بله؛ اینکه بازیکنان برزیل برای موفقیت او دعا کنند! پس از قهرمانی آلبی‌سلسته در جام جهانی و 42 جام شدن مسی در دوران ورزشی‌اش، دنی آلوس مدافع تیم ملی برزیل که با یک جام بیشتر رکورددار تاریخ است، با انتشار یک پست اینستاگرامی به مسی تبریک گفت که با یک جام کمتر، از او جلو زده چراکه ارزش کسب جام جهانی بیشتر از همه جام‌هاست. سال گذشته هم نیمار پس از برتری آرژانتین مقابل برزیل در فینال کوپا آمه‌ریکا، شخصا به رختکن دشمن دیرینه رفت تا قهرمانی را به مسی تبریک بگوید. علاقه دنیای فوتبال به لئو باعث شد تا قبل از فینال جام جهانی، آندره پیر ژینیاک و داوید ترزگه دو مهاجم با سابقه و سابق تیم ملی فرانسه، رسما اعلام کنند که در فینال طرفدار مسی و آرژانتین هستند و رافائل نادال، تنیسور مشهور اعلام کند پس از گل دوم مسی در فینال اشک ریخته است. این ابراز علاقه‌ها از آنجایی ارزشمند جلوه می‌کند که مسی با جادوی زمین فوتبال و شخصیت محجوبش آن را به دست آورده و نه زور و زر. اینکه پست اینستاگرامی او پس از قهرمانی 73 میلیون لایک‌(تا این لحظه!) می‌خورد، نشان می‌دهد که او همه قواعد را در دنیا به‌هم زده؛ فقط باید پای مسی وسط باشد که شما از موفقیت دشمن دیرینه‌تان هم خوشحال شوید.