دار و دسته طلبکاران
بیرو در بخشی از مصاحبه‌اش می‌گوید: «پس از جام‌جهانی تمام بازیکنان تیم ملی را شما رسانه‌ها در مقابل پیشکسوتان گذاشتید. بازیکن تیم ملی هزار تومان هم پاداش نگرفته است. حواله‌هایی که همه شما می‌گویید پاداشی بود که پس از صعود به جام‌جهانی به ما قولش را دادند. قرار بود قبل از جام‌جهانی این حواله‌ها را بدهند. آخرین تماسی هم که با حمید سجادی داشتیم به ما گفتند موضوع حل می‌شود.» بیرانوند در بخش دیگری از سخنانش از اقدام نیکوکارانه بازیکنان سخن می‌گوید و بازتاب نیافتن آن را زیر سوال می‌برد: «یک چیز را بگویم که شاید کسی نمی‌داند. برای بازی با ولز ۱۵هزار دلار پاداش گرفتیم؛ اما قبل از دیدار با آمریکا نفری ۷هزار دلار که در مجموع نزدیک به ۶میلیارد تومان بود، برای خیریه گذاشتیم. شما این چیزها را نمی‌بینید.»
به‌طور کلی چیزی که الان در فوتبال ملی ایران به چشم می‌خورد و مخاطب را آزار می‌دهد، حس «طلبکاری» موجود بین برخی بازیکنان، مربیان و مدیران تیم ملی است. شما مصاحبه‌های کارلوس کی‌روش و دستیارانش را ببینید، نگاهی به اظهارات حیرت‌انگیز مهدی تاج و برخورد عجیب او با خبرنگاران بیندازید و البته همین اظهارات بیرو را هم زیر ذره‌بین ببرید تا بدانید درباره چه چیزی حرف می‌زنیم. نوع برخورد دوستان طوری است که انگار قهرمان جام‌جهانی شده‌اند؛ اما مردم قدر نمی‌دانند. حقیقت آن است که تیم ملی، درون و بیرون از زمین موفق نشد نظر مثبت مردم را جلب کند. از نظر نتایج و نوع عملکرد هم که با رقم خوردن سنگین‌ترین شکست تاریخ ایران در جام‌های جهانی، همه چیز مشخص است.
با این حال در جایی که سرمربی ژاپن پس از آن عملکرد درخشان در مقابل مردم کشورش تعظیم می‌کند، در ایران مدیران تیم‌ملی از همه طلبکارند و بیرانوند هم رسانه‌ها را مقصر جلوه می‌دهد. شما اگر خوب بازی می‌کردید و می‌توانستید نظر مثبت مردم را جلب کنید، هیچ‌کس از پرداخت پاداش گلایه نمی‌کرد؛ اما بدیهی است که انتشار خبر حواله‌ها بعد از چنین عملکردی باعث ایجاد جنجال می‌شود. جالب است که همین الان هم اگر بیرانوند حرف زده، دنبال اعتراض به تاخیر در دریافت این جایزه بوده و خودش می‌گوید با وزیر ورزش هم در این زمینه رایزنی داشته است! از همه بدتر اینکه دروازه‌بان پرسپولیس، منت کمک به خیریه را بر سر مردم می‌گذارد؛ اتفاقی که در جهان فوتبال بسیار بسیار طبیعی است و اغلب ورزشکاران در حجم‌های مختلف چنین کمک‌هایی انجام می‌دهند. امیدواریم روزی ورزشکاران و به‌طور کلی مسوولان ایرانی را بدون این خوی طلبکارانه ببینیم.
