به جا مانده از نخستین حضور زنان برای تماشای لیگ برتر
اشک شوق، سجده شکر
این از بازی؛ با این حال اتفاق مهم مسابقه پنجشنبه هیچکدام از اینها نبود. در این روز گروهی کمشمار، اما مغتنم از هواداران زن استقلالی فرصت حضور در ورزشگاه آزادی را پیدا کردند. این برای نخستین بار بود که تعدادی از بانوان میتوانستند یک مسابقه باشگاهی داخلی را از نزدیک تماشا کنند و طبیعتا این موضوع بازتاب مثبت گستردهای پیدا کرد. رسانهها با شور و حال به پوشش خبری داستان پرداختند و حتی صفحه رسمی فیفا هم به زنان ایرانی تبریک گفت. بدیهی است که فدراسیون جهانی بابت این اتفاق شادمان باشد. به نظر میرسد فشارها و پیگیریهای مستمر آنها باعث چنین گشایشی شده و حالا انتظار میرود این حضور زنان در ابعادی گستردهتر در تهران و شهرستانها دنبال شود. واکنش ایران به ممارست فیفا در این پرونده، نشان داد مسوولان نمیخواهند تکجنسیتی بودن ورزشگاهها به قیمت تعلیق و محرومیتهای دیگر برای فوتبال ایران تمام شود. حضور چند صد زن هوادار استقلال در استادیوم آزادی ثابت کرد انعطاف لازم برای پذیرفتن این موضوع در کشور وجود دارد و حالا بیشتر از قبل امیدواریم مشکل سادهای که سالها بیجهت سخت شده بود، به سمت حل شدن برود.
حضور بانوان در ورزشگاه آزادی قابهای زیبای زیادی خلق کرد. البته مختصری ناهنجاری مثل توهین به تیم رقیب هم بود که میشود آن را پای هیجان بیش از حد نخستین تجربه گذاشت، اما بخش بزرگتر را زیباییها تشکیل میدادند. در روزی که رفتار زنان حاضر در ضلع جنوبی ورزشگاه آزادی کاملا از سوی عکاسان رصد میشد، قابهای جالبی به جا ماند؛ از دهها نفر که این حضور شیرین را با اشک شوق جشن گرفتند تا بانویی که روی سکوهای ورزشگاه آزادی سجده شکر به جا میآورد. امیدواریم آنان که دستی بر آتش دارند، دیده باشند که چقدر ساده میتوان گروهی از مردم را خوشحال کرد. بنابراین دست به دست هم بدهند و زمینه را برای ورود دیگر زنان به ورزشگاهها فراهم کنند؛ در همه شهرها، برای همه تیمها.