حالا کسی به تو نمی‌خندد

دنياي اقتصاد : سهم شانس و تقدیر در زندگی آدم‌ها قابل انکار نیست. به هر حال مهم است که در زمان مناسب، در جای مناسب باشی. با این حال واقعا بخش زیادی از سرنوشت انسان دست خودش است. می‌شود با صبوری، بردباری، تلاش و ترقی به جای خوبی رسید و گذشته را تسلیم آینده کرد. مثال فوتبالی این روزهایش آرمان رمضانی است؛ بازیکنی که به شکل غیرمنتظره سر از پرسپولیس در آورد، آنجا موفق نبود و به‌طور «رایگان» به استقلال داده شد. زمان این انتقال خیلی‌ها به جذب رمضانی از سوی استقلال خندیدند و حتی روزنامه‌ها از تیتر «دیوار مهربانی» برای توصیف این جابه‌جایی استفاده کردند، اما آرمان به تدریج همه محاسبات را به هم زد.

حالا نه اینکه امروز به خاطر گل سرنوشت‌ساز و سه امتیازی رمضانی به پدیده مشهد بخواهیم او را تا سطح «زلاتان» بالا ببریم، اما حقیقت آن است که آرمان با تلاش و پشتکار موفق شد حداکثر پتانسیل خودش را به فعل برساند و لااقل تبدیل به یک «ذخیره موثر» در استقلال شود. او هر زمان به میدان می‌آید عملکرد خوبی دارد، پرتلاش و پرتوان است و البته حاشیه هم ندارد. مجموعه این مسائل باعث شده حالا دیگر کسی به خودش اجازه ندهد به آرمان رمضانی بخندد. او امروز یک بازیکن محترم در فوتبال ایران است که به سهم خودش توانسته اثرگذار ظاهر شود. تاکید می‌کنیم که او فوق‌ستاره نیست، اما مساله اینجاست که اگر همه آدم‌های معمولی تلاش کنند یک گام جلوتر بروند، در نهایت تمام جامعه پیشرفت خواهد کرد. بنابراین چهره قابل ستایش این روزهای فوتبال ایران کسی نیست جز آرمان رمضانی.