پارادوکس لباس کهنه و پاداش‌های میلیاردی
این همه ریخت‌وپاش؛ چرا؟
شاید خنده‌دارترین بخش ماجرا این باشد که درست هنگام پرداخت چنین پول‌های بی‌حساب و کتابی، بازیکنان تیم ملی از در اختیار نداشتن لباس کافی شکایت داشتند. بیایید با هم استوری دسته‌جمعی و مشترک آنها را که همین پنج ماه پیش منتشر شد مرور کنیم. در بخشی از این پیام اعتراضی آمده بود: «ما بازیکنان تیم ملی با همه توان و غیرت ایرانی و با حمایت شما مردم شریف ایران در دور رفت بدون شکست صدرنشین شدیم. لازم است به اطلاع مردم برسد که تیم ملی با چه مشکلات عجیبی روبه‌رو است که به هیچ‌وجه در شأن نام کشورمان نیست. در تدارکات و پشتیبانی، در حد یک تیم باشگاهی هم حمایت نمی‌شویم. یک سال است لباس‌های کهنه را می‌پوشیم و هر بار پس از شست‌وشو دوباره باید بپوشیم. بازیکنان تیم ملی برخلاف وعده‌ها و با گذشت چندین ماه، هنوز پاداش‌های خود را دریافت نکرده‌اند. این وضعیت اصلا مناسب تیمی نیست که در صدر رنکینگ آسیاست و مهیای حضور در جام‌جهانی می‌شود.» خب الان ما حق داریم گیج شویم یا نه؟ چطور ممکن است یک کادر مدیریتی قادر به تامین لباس جدید برای مهم‌ترین تیم ملی کشور نباشد، اما به خاطر پیروزی‌های همان تیم، به فرعی‌ترین افراد ممکن پاداش‌های کلان بپردازد؟
وقتی وضع تیم اول ایران این است، خودتان حدس بزنید بقیه تیم‌ها در رده‌های سنی مختلف و مخصوصا بخش بانوان با چه کیفیتی اداره می‌شوند. مثلا در فضای بعد از افشای همین پاداش‌ها، مریم ایراندوست سرمربی تیم ملی بانوان مطلب بلندبالایی منتشر کرد و طعنه زد که: «ظاهرا ما زن‌ها در زندگی نیاز به پول و پاداش نداریم.» او می‌گوید حتی حقوق ناچیز اعضای کادرفنی این تیم هم پرداخت نشده است. مطمئن باشید شرایط در تیم‌های پایه از این هم بدتر است. همین حالا تیم ملی کشورمان نیاز ضروری به برگزاری مسابقات بزرگ دوستانه دارد، اما خود آقایان می‌گویند منابع مالی کافی نیست و نمی‌توان بازی‌های بزرگ ترتیب داد. کار به جایی رسیده که شایعه شده مجلس یک بودجه خاص برای تقویت تیم ملی تعیین خواهد کرد؛ خب در این شرایط این پول‌ها چرا حیف و میل شده؟ کسی هست جواب بدهد؟ و مهم‌تر اینکه اصلا کسی هست بازخواست کند؟
