دژ مستحکمی که فرو ریخت
پرسپولیس؛ شهر بی‌دفاع
بدون تردید بزرگ‌ترین مشکل پرسپولیس در این فصل، تزلزل دفاعی بوده است. تیمی که زمانی با ۱۳ گل خورده قهرمان می‌شد، حالا طی ۲۲ هفته ۱۶ گل دریافت کرده و در بسیاری از مسابقات، موقعیت‌های پرشماری به رقبا داده است. شگفت‌انگیز است که حتی تیمی مثل هوادار هم خط دفاعی موفق‌تری نسبت به پرسپولیس داشته است. خب البته سرخ‌ها می‌توانند این ضعف بزرگ را پشت جدایی بازیکنانی مثل شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان و احمد نوراللهی پنهان کنند، اما همه داستان همین نیست. همیشه احتمال جدایی ستاره‌ها وجود دارد و هنر کادر فنی این است که بتواند به نحوی جای خالی آنها را پوشش بدهد. یحیی گل‌محمدی هم در پرسپولیس برای پر کردن جای خالی این نفرات بازار را شخم زد؛ او رضا اسدی را گرفت که به نظر می‌رسد در کارهای تهاجمی موفق‌تر از امور دفاعی بوده است. فرشاد فرجی، علی نعمتی، علیرضا ابراهیمی، وحدت هنانوف، منوچهر صفروف و رامین رضاییان هم دیگر خریدهای یحیی در خط دفاعی بوده‌اند. او به علاوه بارها سیستم پایه تیمش را بین سه دفاع و چهار دفاع تغییر داده، اما گویا هیچ‌کدام از اینها برای رسیدن به مختصر ایمنی در خط دفاعی کافی نبوده است. امروز و در آستانه دربی سرنوشت‌ساز تهران، یحیی گل‌محمدی در وضعیتی است که نمی‌داند از بین حامد لک و احمد گوهری کدام دروازه‌بان را در ترکیب اصلی قرار بدهد، بین این همه مدافع متوسط و پراشتباه در قلب خط دفاعی، به کدام زوج دلخوش باشد و کدام ترکیب را به عنوان زوج هافبک دفاعی به میدان بفرستد. شل‌کن، سفت‌کن‌ها در مورد جلال حسینی هم ادامه دارد. گاهی مثل بازی مسجدسلیمان شاهد غیبت او هستیم، اما انگار کادر فنی پرسپولیس خیلی زود پی می‌برد کمیت خط دفاعی‌اش بدون کاپیتان ۴۱ ساله بدجوری می‌لنگد. خلاصه که حیف از ساختار دفاعی پرسپولیس؛ قصری که سوخت و خاکستر شد و کاری هم از دست کادرفنی بر نیامد.
