سه چالش فوتبال مدرن برای جامعه ایرانی
از زنان تا خصوصیسازی
زنان در ورزشگاه: مدتهاست که فدراسیون جهانی فوتبال بر حضور آزادانه و غیرگزینشی بانوان در ورزشگاههای ایران تاکید میکند. پیش از این بارها با توجیهات مختلف از فیفا زمان خریده شده، اما به نظر میرسد ترفندهای قدیمی دیگر کارآیی ندارند. این نهاد بینالمللی مصر است در ایران، زنان بهطور عادی قادر به خرید بلیت باشند و حتی در مسابقات ساده لیگی هم برای تشویق تیم محبوب خود راهی استادیوم شوند. حتما میدانید که این رویکرد همیشه در داخل کشور با مقاومتهایی مواجه بوده است، اما بالاخره یک بار باید تکلیف این داستان بهطور کلی و جدی مشخص است. حتی شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه خالی ماندن سکوی ورزشگاهها با وجود گشایش اکثر محافل جمعی، بیارتباط با الزام ایران برای فراهم کردن مقدمات حضور زنان در ورزشگاهها نیست. در هر صورت جانی اینفانتینو، رئیس فیفا در راه تهران است تا روز هفتم بهمن در بازی تیم ملی برابر عراق، حضور زنان در ورزشگاه را از نزدیک رصد کند.
کمکداور ویدئویی: این فناوری حالا دیگر به جزو ثابت مسابقات فوتبال در سراسر دنیا تبدیل شده و به همین دلیل هم جای خالی آن در ایران بهشدت توی ذوق میزند. به هر حال مردم هر هفته کلی مسابقه اروپایی تماشا میکنند و انتظار دارند VAR هر چه زودتر وارد ایران شود، اما واقعا امکانش را نداریم. فدراسیون فوتبال در خوشبینانهترین حالت ممکن وعده یک سال دیگر را برای ورود این فناوری داده، اما آیا شما باور میکنید ورزشگاههایی که بعضا حتی نورافکن و چمن طبیعی هم ندارند به کمکداور ویدئویی مجهز شوند؟ کمترین پیامد این اهمال، محرومیت باشگاههای ایرانی از میزبانی رویدادهای بینالمللی است.
واگذاری باشگاهها: یکی از مستمرترین انتقادات کنفدراسیون فوتبال آسیا از پرسپولیس و استقلال، مالکیت اداری و البته مشترک این دو باشگاه است. میدانید و میدانیم که خصوصیسازی این دو تیم محبوب با چه پرهیزها و مقاومتهایی در داخل کشور مواجه بوده است. با این حال به نظر میرسد چنین اتفاقی یک بار برای همیشه باید رخ بدهد تا سرخابیها بتوانند در رویدادهای بینالمللی حاضر شوند. تازه فقط پرسپولیس و استقلال نیست و خیلی از دیگر باشگاههای لیگ برتری و لیگ یکی ایران هم بهطور مستقیم و غیرمستقیم به شکل دولتی اداره میشوند. طبیعتا تکلیف اینها هم باید روشن شود که خیلی کار سختی است.