بار دنیا، روی دوش یحیی
تیم یحیی در این فصل نشانی از آن قهرمان مقتدر فصول گذشته نداشته و خیلی عجیب نبود که به سرعت تحلیلهایی درباره آغاز دوران افول پرسپولیس ارائه شود. میگویند حالا آخرین بقایای برانکو در این تیم هم به پایان رسیده و گلمحمدی چیزی برای عرضه ندارد. صد البته برای انجام چنین قضاوتهایی خیلی زود است، اما راه عملی خروج از این برزخ، چیزی غیر از نتیجهگیری در زمین نیست. یحیی گلمحمدی و تیمش باید هر چه سریعتر به شرایط مطلوب برگردند و با ارائه نمایشهای قابل قبول، نشان بدهند که امسال هم مدعی جدی کسب عنوان قهرمانی هستند. این ماموریت برای آنها، شاید از همین امروز آغاز شود؛ از جایی که سرخپوشان باید در ورزشگاه آزادی از ساعت ۱۸ رودرروی تیم استخواندار گلگهر سیرجان قرار بگیرند. خود یحیی هم میداند که امسال رقابت چقدر سخت است و اگر قرار باشد تیم او همینطور با دست و دلبازی امتیاز از دست بدهد، رستگار نخواهد شد. با این همه اما، قهرمانی امسال (یا دستکم حضور قدرتمندانه در کورس) از یک جهت دیگر هم برای پرسپولیسیها اهمیت حیاتی دارد. آنها در نخستین سال تغییر دولت باید نشان بدهند بر خلاف برخی تحلیلها، موفقیتشان ربطی به دولتمردان قبلی نداشته و چشمهای بوده که از تواناییهای فنی خودشان جوشیده است. هر تیمی یک دوران افت دارد، اما به همین یک دلیل هم که شده پرسپولیس امسال نباید زمین بخورد. این توقع انبوه هواداران از گلمحمدی است؛ باری به سنگینی یک دنیا.