کمی «ساکت» باشید لطفا!
ساکت الهامی پیش‌تر با اخراج از روی نیمکت تراکتور در تقابل با پرسپولیس و استقلال خبرساز شد. او در یک بازی لیگی مقابل سرخ‌پوشان در ورزشگاه آزادی کارت قرمز گرفت و حاضر به ترک نیمکت نبود، اما اوج حواشی این مربی به فینال جام حذفی برابر استقلال برمی‌گشت؛ زمانی که او یک نمایش انفرادی مفصل از خشم و عصبانیت در کنار زمین اجرا کرد و کارش حتی به برخورد فیزیکی با دستیاران خودش هم کشید. آن داستان برای الهامی سه ماه محرومیت قطعی و سه ماه هم محرومیت تعلیقی به همراه آورد. او وعده داد که از این به بعد طور دیگری رفتار کند، با این حال در سیرجان شاهد عجیب‌ترین روز این مربی بودیم. در حالی که نساجی با یک گل از گل‌گهر عقب بود، توپ ارسالی بازیکن این تیم به شکم مدافع گل‌گهر خورد، اما الهامی عقیده داشت هند پنالتی رخ داده است و به همین دلیل شروع به اعتراض کرد. موعود بنیادی‌فر کنار زمین آمد و به او کارت زرد داد، با این حال الهامی آن‌قدر ادامه داد که کارت قرمز گرفت. از اینجا به بعد او شروع به پرخاش‌های عجیب به سمت نقاطی مجهول کرد و با داد و فریادهایش، همه بیننده‌ها را به حیرت انداخت.
ساکت الهامی شاید یکی از معدود مربیان جهان باشد که به جای آرام کردن بازیکنان جوان و احساساتی، خودش از سوی این بازیکنان دعوت به آرامش می‌شود! به هر حال او با توجه به محرومیت تعلیقی مفصلش، احتمالا برای ماه‌ها از حضور روی نیمکت نساجی محروم خواهد بود و چه بسا این باشگاه هم مثل تراکتور به دنبال جذب یک سرمربی دیگر برود. خود این مساله اما آن‌قدرها مهم نیست. آنچه اهمیت دارد، وخیم‌تر شدن شرایط فرهنگی در فوتبال ماست. الهامی در حالی به زودی با یک محرومیت شدید مواجه خواهد شد که امیر قلعه‌نویی، سرمربی گل‌گهر هم تا سه ماه دیگر محروم است. علیرضا منصوریان، سرمربی صنعت نفت آبادان هم سه جلسه از فصل قبل محرومیت داشت که در لیگ بیست‌ویکم اعمال شد، هرچند او همزمان مبتلا به کرونا هم شده بود. خلاصه اینکه اینجا کمتر کسی «ساکت» است. خیلی از مربیان ما به جای اینکه منبع رفتارهای حرفه‌ای باشند، دقیقا رویکردی معکوس دارند و این به‌شدت باعث تاسف است. یادتان باشد اینجا لیگ به اصطلاح «برتر» است.
