این است بلای جان استقلال
ذهنیت بازنده
به جرات می‌توان گفت این تفکر، بلای جان استقلالی‌ها شده است. تنها کافی است واکنش برخی آبی‌ها به شکست این تیم برابر الهلال عربستان را مرور کنید. وریا غفوری به عنوان کاپیتان و بزرگ‌تر تیم بلافاصله استوری گذاشت و نوشت: «با این شرایط حالا حالاها موفق نخواهیم شد.» اخیرا هم مهدی مهدی‌پور، هافبک استقلال در مصاحبه‌ای عجیب مدعی شده: «استقلال در مسیر موفقیت نیست.» شدت ناامیدی نزد او تا جایی است که از سپاهان به عنوان مدعی اصلی قهرمانی در لیگ ۲۱ یاد کرده است! کمتر به یاد می‌آوریم بازیکنان پرسپولیس و استقلال، هر چقدر هم که وضع تیم‌شان بد بوده باشد، پیش از شروع فصل تیمی غیر از خودشان را مدعی قهرمانی بدانند، اما میزان خودباختگی در استقلال به جایی رسیده که بازیکن این تیم حتی قبل از برگزاری هفته اول، رسما آبی‌ها را از فهرست مدعیان خارج می‌کند! با این شرایط واقعا چرا استقلال باید موفق شود؟
آفت استقبال از ناکامی
چرا استقلال به الهلال باخت؟ باور کنید این شکست بیش از آنکه جنبه‌های فنی داشته باشد، ریشه‌های روانی داشت. استقلال تبدیل شده به تیمی که قبل از شروع مسابقه به استقبال ناکامی می‌رود. شاید دو شکست اخیر در فینال‌های جام حذفی هم بی‌ارتباط با همین ذهنیت مسموم نبوده باشد. در چنین شرایطی وقتی پای بازی با الهلال بزرگ وسط می‌آید، دیگر تکلیف روشن است. استقلال از حریف عربستانی‌اش ترسید و باخت. فقط و فقط همین. مربیان فرنگی در این قبیل موارد می‌گویند: «ما بیش از حد به تیم حریف احترام گذاشتیم.» داستان استقلال هم این بود، وگرنه آنها بهتر از تیم رقیب بازی کردند و موقعیت‌های بیشتر و خطرناک‌تری نسبت به الهلال داشتند. با این حال در استقلال عبارت «نمی‌توانیم» جا افتاده و در تار و پود بازیکنان تنیده شده است. تا وقتی هم این تفکر تغییر نکند، قد راست کردن استقلال بسیار دشوار و دور از ذهن خواهد بود.
چرا نباید در لیگ مدعی باشید؟
داستان فصلی که هنوز شروع نشده هم همین است. از امثال وریا غفوری، مهدی‌پور و بقیه استقلالی‌هایی که مدعی هستند تیم‌شان در فصل جدید به جایی نخواهد رسید، باید پرسید کم و کسری استقلال نسبت به بقیه مدعیان چیست؟ بله؛ آبی‌ها مشکل زیاد دارند، اما مگر بقیه ایراد و اشکال ندارند؟ بخشی از مشکلات استقلال مدیریتی است، اما آیا کسی امروز می‌داند مدیرعامل پرسپولیس کیست؟ استقلال مهدی قائدی را در نقل‌وانتقالات از دست داد، اما مگر پرسپولیس محمدحسین کنعانی‌زادگان، احمد نوراللهی و شهریار مغانلو را از دست نداد؟ مگر پیام نیازمند، احسان حاج‌صفی، محمد محبی و استنلی کی‌روش از سپاهان جدا نشدند؟ آیا این بازیکنان برای تیم‌های خودشان موثر و کلیدی نبودند؟ بالاخره بازیکنانی می‌روند و جانشینانی می‌آیند؛ مگر می‌شود نشست و تا آخر عمر حسرت رفته‌ها را خورد؟ مگر استقلال همین امروز کم بازیکن دارد؟ حسین حسینی درون دروازه سابقه تغییر رکورد کلین‌شیت در تاریخ لیگ برتر را دارد، دانشگر و یزدانی و مرادمند مدافعان میانی هستند که از قبل مانده‌اند و عارف آقاسی هم به تازگی جذب شده است. اگر ریگی رفته، زبیر نیک‌نفس آمده و در پست مدافع کناری هم جعفر سلمانی ملی‌پوش از لیگ پرتغال جذب شده است. در بقیه پست‌ها هم دست کادرفنی بسته نیست. وریا غفوری، متین کریم‌زاده، احمد موسوی، بابک مرادی، آرش رضاوند، ارسلان مطهری، آرمان رمضانی و... بازیکنانی هستند که یا با نظر فرهاد مجیدی جذب شدند، یا با تایید او در این تیم ماندگار هستند. مگر امیرحسین حسین‌زاده جلوی الهلال بد بازی کرد؟ داریوش شجاعیان را خود کادرفنی نخواست و اگر مشکل انضباطی فرشید اسماعیلی حل شود، حضور او در استقلال هم ادامه خواهد یافت. در همین تیم امین قاسمی‌نژاد برای فصل جدید جذب شده که فرزاد مجیدی موفقیت در استخدام او را پیروزی استقلال در دربی نقل‌وانتقالات دانست. خب در این شرایط چرا نباید استقلال را مدعی بدانیم؟ چرا بازیکنان این تیم هنوز فصل شروع نشده این‌طور بر طبل نومیدی می‌کوبند؟ باور کنید تا این ذهنیت عوض نشود، استقلال در صورت جذب هالند و امباپه هم مشکل خواهد داشت. خودتان و توانایی‌های‌تان را باور کنید.
