این پرتابگر ایرانی که در المپیک لندن با کسب مدال نقره یک اتفاق تاریخی را رقم زد، سابقه حضور در سه دوره المپیک را دارد، اما در آستانه حضور در چهارمین المپیک متوالی خود نه تنها مثل چند ماه قبل امیدی به کسب مدال ندارد، بلکه می‌گوید مصدومیت‌هایی که سراغش آمده شاید اجازه ندهد به توکیو اعزام شود. این یعنی ممکن است بعد از مثبت شدن دوپینگ بهمن عسکری و مصدومیت پریسا جهانفکریان که باعث از دست رفتن دو سهمیه برای ایران شد، شوک سومی هم در راه باشد. حدادی که چند ماه با مک ویلکینز مربی آمریکایی خود در این کشور مشغول تمرین بود، به خاطر عود کردن دیسک کمرش به تهران بازگشت و دوره‌های درمانی را سپری کرد. او اما روز یکشنبه با رکورد ۴۶/ ۵۸ متر در پرتابی که در در لیگ دوومیدانی داشت، همه را ناامید کرد. حدادی در مورد احتمال عدم حضورش در المپیک به سایت ورزش‌سه می‌گوید: «یک روز قبل از مسابقه لیگ پایم در تمرین پیچید و به خاطر این آسیب‌دیدگی نمی‌خواستم مسابقه دهم، اما به تیم پلمیر تعهد داده بودم و مجبور شدم که پرتاب کنم. می‌دانستم که شرایطم خوب نیست و چنین رکوردی ثبت می‌کنم. مشکل من در لیگ آسیب‌دیدگی کمرم نبود و به آن عادت کردم، چون شرایطش تغییری نمی‌کند. آسیب‌دیدگی پایم جدید است و اگر نبود، قطعا ۶۳، ۶۴ متر پرتاب می‌کردم. بدم نمی‌آید که نامم در تاریخ ثبت شود و در چهار دوره المپیک به عنوان یک ایرانی شرکت کرده باشم، اما نه به هر قیمتی. من اگر وضعیت خوبی نداشته باشم و نتوانم رکورد خوبی ثبت کنم، برای اعتبار خودم و کشورم خوب نیست. هر ورزشکاری به المپیک می‌رود که پرچم کشورش را بالا ببرد و اگر نتواند این کار را کند، اصلا رفتن به المپیک هم معنایی ندارد. من تا لحظه آخر تلاشم را می‌کنم. یکشنبه هفته آینده زمان اعزام من به توکیو است و باید ببینم که تا آن زمان چه اتفاقی پیش می‌آید. هدف من این است که با بهترین شرایط به المپیک بروم و یک رکورد آبرومندانه ثبت کنم. مصدومیت هم جزو ورزش حرفه‌ای است، اما متاسفانه در چنین مقطعی گریبان مرا گرفت. امیدوارم همه چیز خوب پیش برود، اما فعلا چیزی مشخص نیست.»