در سال بدون تماشاگر فوتبال ایران چه گذشت؟
ضرر ۳۰ میلیاردی، در سکوت
آن زمان تصور می‌شد با چهار تا اسپری و ضد عفونی کردن رختکن‌ها یا نهایتا چند هفته تعطیلی سر و ته ماجرا هم می‌آید، اما امروز یک‌سال است که کرونا اجازه ورود یک تماشاگر را هم به ورزشگاه‌ها نداده و تازه در هیچ کجای جهان هم مشخص نیست که این رویه تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. پرسش اینجاست که در این مدت، در استادیوم‌های خالی چه بر فوتبال ایران گذشت؟
زیان مالی
کرونا لطمه هولناکی به اقتصاد فوتبال در سراسر جهان زده است. آخرین برآوردها نشان می‌دهد باشگاه‌های معتبر جهان طی یک‌سال گذشته مجموعا دو میلیارد یورو از این بابت متضرر شده‌اند که بخش قابل‌توجهی از آن مربوط به محرومیت از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها می‌شود. بر خلاف ایران، سود ناشی از بلیت‌فروشی در اروپا بسیار کلیدی است و ورزشگاه‌های خالی کمر مهم‌ترین تیم‌های قاره سبز را شکسته. در ایران هم این مساله کم‌وبیش به باشگاه‌ها لطمه زده است. برخی محاسبات نشان می‌دهد در طول یک‌سالی که مسابقات بدون حضور تماشاگران برگزار شده، چهار تیم پرهوادار پرسپولیس، استقلال، تراکتور و سپاهان جمعا چیزی حدود ۳۰ میلیارد تومان از درآمدشان را از دست داده‌اند؛ رقمی که به هر حال در اقتصاد کوچک فوتبال ایران قابل‌توجه به‌نظر می‌رسد.
حاشیه امن مربیان
عدم حضور تماشاگران در ورزشگاه اما تا حدی هم به سود برخی مربیان لیگی تمام شده است. بدون احتساب جدایی مجتبی حسینی از نفت مسجد سلیمان، در نیم‌فصل اول لیگ بیستم تنها سه مربی برکنار شدند و این در حالی است که شاید اگر تماشاگر در ورزشگاه‌ها حضور داشت، شرایط تغییر می‌کرد. به‌عنوان مصداقی مشخص می‌توان به محمود فکری اشاره کرد که به خاطر نوع عملکرد استقلال به شدت تحت فشار است. این فشار اما صرفا به فضای مجازی محدود شده و با توجه به غیبت تماشاگران در ورزشگاه‌ها، جنبه حقیقی پیدا نکرده است. شاید اگر معترضان امکان حضور در استادیوم‌ها را می‌یافتند، فشار روی فکری یا مثلا مسعود شجاعی در تراکتور بسیار بیش از این می‌شد.
نه پرگل‌تر شدیم، نه جوان‌تر
آمار و ارقام نشان می‌دهد غیبت تماشاگران در ورزشگاه‌ها در برخی لیگ‌های اروپایی باعث افزایش میانگین تعداد گل‌ها شده است؛ چرا که تیم‌ها و بازیکنان نترس و بی‌باک بازی می‌کنند. با این حال نرخ گلزنی در لیگ ایران هیچ تفاوت معناداری با فصل گذشته نداشته است. از سوی دیگر ورزشگاه‌های خالی در کشورمان کمکی به جوان‌تر شدن تیم‌ها هم نکرده است. شاید انتظار می‌رفت در چنین فضایی مربیان ریسک بیشتری به خرج بدهند و فرصت کار را در اختیار بازیکنان کم‌سال و کم‌تجربه قرار بدهند، اما چنین اتفاقی رخ نداده است. به‌عنوان مشتی از خروار، می‌توان به مدافع عنوان قهرمانی یعنی پرسپولیس اشاره کرد که در مسابقات آخرش با میانگین سنی ۳۰ سال وارد زمین شده است! یک آمار باورنکردنی از اوج نتیجه‌گرایی در ورزشگاه‌های خالی.
زنان در ورزشگاه؛ شاید وقتی دیگر
سال گذشته در چنین روزهایی فیفا و شخص جیانی اینفانتینو رئیس فدراسیون جهانی فوتبال، ایران را برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها تحت فشار قرار داده بودند و حتی بنا بود رئیس فیفا در زمستان با سفری به کشورمان و رصد یک مسابقه معمولی، از حضور غیرگزینشی و آزادانه بانوان در ورزشگاه‌ها مطمئن شود، اما همه‌گیری کرونا فعلا در ماجرا وقفه انداخته است. با این حال داخل کشور همچنان اراده‌ای برای بهره‌گیری از این موقعیت و مهیا کردن زیرساخت‌ها به چشم نمی‌خورد. به هر حال یادتان باشد کرونا می‌رود و فشار فیفا باقی می‌ماند.
