مگر تلویزیون بودجه دولتی ندارد؟
با این حال آنچه گزارش عصر دوشنبه خیابانی را به مراتب آزاردهنده‌تر کرد، تکیه و اصرار او برای مسائل تبلیغی و تجاری بود. آقا جواد بارها (شاید بیش از ۱۰ مرتبه) از بینندگان دربی تهران خواست یک نرم‌افزار به‌خصوص را نصب کنند و در نظرسنجی محبوب‌ترین تیم، به باشگاه مورد علاقه‌شان رای بدهند. این منسوخ‌ترین شیوه برای تحریک احساسات مردم با انگیزه‌های تجاری است که روز دربی بار دیگر به شکل وسیع و آزاردهنده از سوی گزارشگر محترم بازی مورد استفاده قرار گرفت. به علاوه خیابانی مثل سایر گزارشگران فوتبال مکرر به تبلیغ سایتی پرداخت که محتوای تولیدشده از سوی تلویزیون را بازنشر می‌کند و احتمالا با صداوسیما منافع مشترک دارد. در مجموع بینندگان دربی آن قدر که اسم آن نرم‌افزار، اپلیکیشن و سایت را شنیدند، نام برخی از بازیکنان دو تیم به گوش‌شان نخورد! پرسش اینجاست که مگر تلویزیون ایران بودجه دولتی و عمومی ندارد که برای کسب درآمد بیشتر، به چنین تبلیغات گل‌درشتی چنگ می‌اندازد و یک مسابقه فوتبال را هم برای مردم زهر می‌کند؟ شاید اگر با یک رسانه خصوصی طرف بودیم چنین رویکردی قابل هضم‌تر می‌بود، اما صداوسیمایی که این قدر از دولت پول می‌گیرد و یک ریال هم بابت حق پخش تلویزیونی فوتبال نمی‌پردازد، چرا باید دربی تهران را تبدیل به یک جشنواره تبلیغاتی محض کند؟
