پس از انتقال موسوی سایپایی‌ها به نحوه جدایی او اعتراض داشتند که اکنون نیز ادامه دارد. برخی از مسوولان این باشگاه معتقدند موسوی بدون گرفتن رضایت‌نامه باشگاه از این تیم جدا شده است. با این حال طولی نکشید که پس از حواشی جدایی موسوی و پیش از اتمام نیم‌فصل، سونامی جدیدی به نام جدایی سرمربیان از تیم‌های خود رخ داد که لیگ را بیش از پیش دچار حواشی کرد. طی دو هفته گذشته سرمربی‌های چهار تیم لیگ برتری از سمت‌های خود ‌کنار رفتند و این درحالی است که در لیگ‌های‌ معتبر خارجی به ندرت چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد.  البته استعفا دادن یک‌ مربی از سمت خود به هیچ عنوان کار غیرمعمولی نیست، اما آیا اینکه در یک لیگ و در کمتر از دو هفته چهار تیم دچار تغییرات روی نیمکت خود شوند امری طبیعی است؟ کما اینکه هر کدام از این جدایی‌ها هم حواشی خاص خود را به همراه دارند. پس از انتشار خبر برکناری محمد ترکاشوند از هدایت تیم والیبال پیکان تهران بود که شاهد استعفای نفرزاده از تیم خاتم اردکان، ساسان خداپرست از تیم آذرباتری ارومیه و اکنون استعفای مصطفی کارخانه از هدایت تیم مدعی سایپای تهران هستیم. خبرهایی که مجموعه آنها کنار یکدیگر بحث حرفه‌ای بودن لیگ والیبال ایران را تا حدودی زیر سوال می‌برد.

این موضوع زمانی قابل تامل‌تر می‌شود که برخی از این سرمربیان مانند فرهاد نفرزاده، در کمتر از چند روز به تیمی جدید (آذرباتری ارومیه) منتقل شده  و کار خود را شروع می‌کنند. همچنین برخی از این برکناری‌ها هم به‌گونه‌ای است که مانند موضوع ترکاشوند و باشگاه‌ پیکان حواشی زیادی را در بحث پرداخت مطالبات طرفین به همراه دارد. این‌طور به‌نظر می‌رسد که بحث پایبند بودن به تعهدات و قراردادها در لیگ والیبال ایران چندان معنایی ندارد و نیاز است که تغییر رویه‌ای در لیگ برتر صورت بگیرد.