میلیاردرها علیه یک میلیونی‌ها

محمدحسین زاهدی‌فر پارسال در یک بازی یک اشتباه بزرگ به ضرر استقلال انجام داد و خودش هم عذرخواهی کرد، اما باشگاه هنوز از گناه او نمی‌گذرد و پیش از همین بازی با فولاد علیه انتخابش برای قضاوت مسابقه اهواز اعتراض کرد. انگار داوری که یک بار سهوا خطا کرده دیگر حق قضاوت ندارد و آن اشتباه گاه و بیگاه باید مثل چماق بر سرش کوبانده شود. همین آقای زاهدی‌فر در بازی استقلال پنالتی اول را به سود آبی‌ها گرفت، اما آنها نتوانستند برتری‌شان را در ادامه بازی حفظ کنند و باختند. در تهران پرسپولیس موفق به شکست نفت آبادان شد. تک گل سرخ‌ها هم حاصل پنالتی اعلام‌شده از سوی محمدرضا اکبریان بود. با این حال یحیی گل‌محمدی در آخرین ثانیه‌های بازی طوری به او اعتراض کرد که انگار داور مسابقه سر تیمش را بریده است. عجیب‌تر اینکه بر خلاف کشورهای صاحب فوتبال، در ایران نه‌تنها مربیان خشمگین ملامت نمی‌شوند، بلکه از حمایت باشگاه و نیز پشتیبانی اغلب رسانه‌ها نیز برخوردار هستند. باشگاه پرسپولیس بعد از اخراج یحیی گل‌محمدی رسما به فدراسیون فوتبال شکایت کرده و مطبوعات نزدیک به تیم هم با درشت‌ترین تیترها از داور خواسته‌اند بیشتر دقت کند! به هر حال دیوار داوران همیشه کوتاه است.

آیا ممکن است در ایران داور ناشی یا حتی فاسد داشته باشیم؟ بله، ممکن است. به هر حال داور فوتبال هم انسان است و مثل افراد فعال در سایر حرفه‌ها احتمال اینکه بدون تخصص کافی رشد کرده باشد یا حتی در دام فساد بیفتد وجود دارد. در آلمان و ایتالیا هم باند داوران خاطی وجود داشت که با آنها برخورد شد. با این حال اصل بر برائت است. شایسته نیست مربی تیم مطرح لیگ برتری که قرارداد چند میلیاردی دارد، به خاطر یک تصمیم داور (که خیلی مواقع درست هم هست) طوری علیه او طغیان کند که انگار دنیا به آخر رسیده. هنوز فراموش نکرده‌ایم فصل گذشته بعد از بازی حذفی استقلال و سپاهان، امیر قلعه‌نویی با چه ادبیات پرخاشگرانه و عجیبی در تونل ورزشگاه آزادی به داوران بازی تاخت. فیلم اظهارات سرمربی وقت سپاهان کاملا در دسترس است؛ اما چه برخوردی با او شد؟ بعد از تنها یک جلسه محرومیت، قلعه‌نویی امسال روی نیمکت گل‌گهر نشست و تیمش درحال‌حاضر با دو پیروزی در صدر جدول قرار دارد. مربیان ایرانی وقتی برنده می‌شوند، دنیا را گل و بلبل می‌بینند و از زحمات داور مسابقه تمجید می‌کنند، اما روزی که نتیجه بر وفق مرادشان نباشد قاضی میدان را سینه دیوار می‌چسبانند؛ آن هم داوری را که چند کیلومتر از همه بازیکنان بیشتر دویده و ده‌ها برابر کمتر از آنها دستمزد گرفته است.