حقیقت آن است که فدراسیون برای تیم‌های پایه چندان هزینه نمی‌کند و دستمزدی هم که برای سرمربی این تیم در نظر می‌گیرد، بسیار اندک است. درنتیجه سرمربیان مشهور فوتبال ایران که در لیگ برتر امکان کسب درآمدهای بالاتر را دارند، به این راحتی‌ها حاضر نمی‌شوند در تیم‌های پایه کار کنند. پیش از این پرویز مظلومی درحالی‌که سرمربی تیم‌ملی جوانان بود، ترجیح داد به‌عنوان مدیر فنی به کادر محمود فکری در استقلال اضافه شود. حتی قبل از او هم سیروس پورموسوی همین تصمیم را گرفت و از تیم‌ملی جوانان به پارس‌جنوبی‌جم رفت. به‌طور کلی به نظر می‌رسد تیم‌های پایه جذابیت چندانی برای مربیان ندارد. در همین راستا هم فدراسیون تلاش زیادی به منظور پیدا کردن یک مربی برای حضور در تیم امید به خرج داد؛ اما این کوشش‌ها به نتیجه نرسید. طبیعی است که کسی حاضر نباشد با یک‌سوم یا یک‌چهارم دستمزد در تیم‌ملی امید کار کند، ماه‌ها منتظر برگزاری یک اردو باشد و تازه درنهایت هم با باشگاه‌ها بر سر در اختیار گرفتن بازیکنان درگیر شود. در نتیجه چاره‌ای جز ابقای حمید استیلی باقی نماند؛ مرد دلسوزی که کارنامه این سال‌هایش چندان خوب نبوده است. کاش حالا که استیلی مانده، لااقل یک تیم زیر ۱۹ سال بسازد که در مقدماتی المپیک بعدی به کار بیاید. طبیعتا برای ساختن چنین تیمی، از امروز باید شروع کرد.