فقط فیجی از ما پایین‌تر است!

اگرچه شمار خارجی‌های فوتبال ایران هیچ وقت خیلی بالا نبوده، اما امسال ممنوعیت جذب بازیکن خارجی جدید، این تعداد را به کف ۲۰ سال گذشته رسانده است. بنابراین فصل جدید فوتبال باشگاهی کشورمان در شرایطی آغاز می‌شود که تنها ۱۴ بازیکن خارجی در آن حضور دارند؛ آنها هم کسانی هستند که از قبل با باشگاه‌های ایرانی قرارداد داشتند و ادامه حضورشان از نظر قانونی بلامانع بوده است. مقررات مربوط به عدم جذب بازیکن خارجی که در پی بدهی‌های متعدد بین‌المللی تنظیم شده، دست‌کم تا پایان لیگ بیستم جاری خواهد بود و شاید برای فصول بعد هم اعمال شود.

* رتبه بیست‌وپنجم ایران در آسیا؛ اخیرا آماری اعلام شده است که نشان می‌دهد لیگ ایران از ناحیه حضور فوتبالیست‌های خارجی و نسبت این نفرات به کل بازیکنان لیگ، در آسیا و اقیانوسیه روی پله ماقبل آخر قرار گرفته است. این فهرست را ترانسفرمارکت براساس ۲۶ لیگ سطح اول و «حرفه‌‎ای» در دو قاره اعلام کرده است. بر این اساس ۱۵ بازیکن خارجی فوتبال ایران تقریبا ۳/ ۳ درصد از کل بازیکنان لیگ برتر را تشکیل می‌دهند. از این جهت فقط لیگ فیجی پایین‌تر از ایران است؛ کشوری که در لیگ هشت تیمی‌اش تنها شش بازیکن خارجی دارد و این نسبت، برابر با ۵/ ۲ درصد کل بازیکنان لیگ است. رتبه اول آسیا و اقیانوسیه متعلق به لیگ سنگاپور است که ۲۸ درصد بازیکنانش خارجی هستند. امارات با ۲۶ درصد دوم است و عربستان با ۸/ ۲۵ درصد در رتبه سوم قرار گرفته است. بین نامدارها، باید به کشور ژاپن اشاره کنیم که روی پله شانزدهم ایستاده است. بر این اساس ۵/ ۱۵ درصد بازیکنان حاضر در جی‌لیگ خارجی هستند. کی‌لیگ کره هم با ۸/ ۸ درصد بازیکن خارجی روی پله بیست‌وسوم قرار گرفته؛ یعنی فقط دو رده بالاتر از ایران.

* آمار و ارقام جالب؛ تعداد بازیکنان خارجی لیگ امسال ۱۵ نفر است، درحالی‌که در شروع فصل گذشته ۴۴ بازیکن خارجی داشتیم. در فصول هجدهم و نوزدهم هم در مجموع ۳۵ و ۲۵ بازیکن خارجی در ایران مشغول به کار بوده‌اند. کل بازیکنان خارجی لیگ برتر در بیست دوره گذشته ۴۷۲ نفر بوده و آمریکای جنوبی با ترانسفر کردن ۱۴۵ فوتبالیست، بیشترین صادرات را به لیگ ایران داشته است. مشخصا در این قاره سهم اصلی با برزیل بوده که طی ۲۰ سال گذشته ۱۲۲ بازیکن در اختیار تیم‌های ایرانی قرار داده است.

* پاک کردن صورت مساله؛ به‌طور مشخص قانون منع جذب بازیکن خارجی صرفا به منزله پاک کردن صورت مساله است. ما باید بلد باشیم بازیکن خوب خارجی را به قیمت مناسب و با قرارداد درست جذب کنیم. اینکه عده‌ای مدیر ناشی یا حتی فرصت‌طلب با عقد قراردادهای غلط به اموال عمومی ضربه زده‌اند، نباید بهانه‌ای برای خودتحریمی و ممنوع کردن همه باشگاه‌ها از خدمات بازیکنان خارجی باشد. یک پرسش ساده این است که آیا پرسپولیس بدون بشار رسن، برای صعود به فینال آسیا همین قدر شانس داشت؟