مدیریت خواهش و تخفیف!
این هفت نفر، اغلب کسانی هستند که در هر چهار قهرمانی حضور داشته‌اند و به همین دلیل پاداش زیادی به آنها تعلق می‌گیرد. باشگاه هم که مشکلات مالی عدیده‌ای دارد، پرداخت تمام پاداش‌ها را در استطاعت خود نمی‌بیند؛ در نتیجه به این نفرات توصیه شده بخشی از طلب‌شان را ببخشند. خبرگزاری‌ها تیتر زدند باشگاه خواهان کسر داوطلبانه ۴۰ درصد از قرارداد این هفت نفر شده، اما رسانه رسمی پرسپولیس با تکذیب خبر اعلام کرده: «فقط از آنها خواستیم ۳۰ درصد از پاداش و آپشن‌های قراردادشان را ببخشند!» در این شرایط اصلا عجیب نیست که هفت بازیکن پرسپولیس از پیشنهاد باشگاه خشمگین شده باشند. امسال در تیم‌های مطرح اروپایی خیلی از بازیکنان بخشی از دستمزدشان را به میل خود بخشیدند تا در بحران مالی ناشی از کرونا کمک حال باشگاه باشند. در ایران اما بازیکنان چنین نکردند و شاید اعتقاد دارند با توجه به کاهش ارزش ریال، همین‌طوری هم ارزش مطالبات آنها از سنوات گذشته آب رفته است. پرسش اینجاست که باشگاه چرا باید سیاست‌های اقتصادی‌اش را بر پایه چانه‌زنی برای دریافت تخفیف استوار کند؟ فقط هم پرسپولیس نیست؛ چه اینکه هفته گذشته احمد سعادتمند، مدیرعامل استقلال نیز از طلبکاران این باشگاه خواسته بود اگر «استقلالی واقعی» هستند طلب‌شان را ببخشند! به واقع این نوع مدیریت باید در جهان الگو قرار بگیرد؛ مدیریت خواهش و درخواست تخفیف. هرگز هم نفهمیدیم عزیزانی که از بدهی‌های دو باشگاه خبر دارند و در عین حال می‌دانند مداخل سرخابی‌ها کفاف مخارج را نمی‌دهد، چرا قبول زحمت می‌فرمایند و مدیریت آنها را بر عهده می‌گیرند تا کار به «من بمیرم، تو بمیری» بکشد!
