شرارت دوست‌داشتنی!

حالا حتما برای این جماعت باورکردنی نیست که مارادونا از همین جمعه وارد هفتمین دهه عمرش خواهد شد. خب اما این زندگی است و با کسی شوخی ندارد. زمان برای هیچ‌کس متوقف نمی‌شود؛ حتی برای اثرگذارترین ستاره آلبی‌سلسته در مسیر قهرمانی جام‌جهانی ۱۹۸۶. برای کسی که آرزوهای تاریخ ناپل را تصویر کرد، ستاره‌ای که با توپ جادو می‌کرد. برای هواخواهان مارادونا، حتی دعواهای پرشمار او هم بخش طلایی از یک گذشته فراموش‌نشدنی است؛ مردمانی که سال ۱۹۹۴ با شنیدن خبر دوپینگ مارادونا سخت اندوهگین شدند؛ انگار جواهری از آنها به سرقت رفته باشد. ال‌دیگو دوست‌داشتنی‌ترین شرور دنیاست؛ مردی که همین دیروز در مورد اینکه دلش می‌خواست روز تولدش چه چیزی هدیه بگیرد، به فرانس فوتبال گفته است: «من آرزو دارم این بار با دست راست بتوانم گل دیگری برابر انگلیس به‌ثمر برسانم. البته گل من به انگلیس یک تصمیم از پیش تعیین‌شده نبود، اما شرایط خیلی سریع رقم خورد. داور به من نگاه کرد و گفت گل! این احساس بسیار خوبی بود؛ مانند یک انتقام نمادین از انگلیسی‌ها.»