ریشه این وفاداری کجاست؟

به نام مادر

دنیای‌اقتصاد : در روزگاری که مهدی ترابی بدون خداحافظی پرسپولیس را ترک می‌کند و علی علیپور هم دو ماه بعد از توافق با ماریتیمو، «نمایش» مذاکره و تمدید قرارداد می‌دهد، یکی هم مثل بشار رسن پیدا می‌شود که وفادارانه پای تیم می‌ایستد و هر بلایی که سرش می‌آورند، دست از عهد نمی‌کشد. حکایت غریبی است داستان این پسر؛ هافبک ۲۳ ساله عراقی که برخلاف بسیاری از هموطنانش، هرگز در فوتبال ایران یک سر سوزن حاشیه هم نداشته است.

 رسن از ابتدای لیگ هفدهم به پرسپولیس پیوست و در سه فصلی که عضو این تیم بود، انواع و اقسام بی‌انضباطی‌های مالی علیه‌اش رخ داد. بارها و بارها این‌طور به‌نظر رسید که بشار رفتنی است؛ مخصوصا که کیفیت فنی این بازیکن مشهود است و همیشه پیشنهادهایی از کشورهای حوزه خلیج‌فارس داشته؛ اما بشار به شکلی شگفت‌انگیز به پرسپولیس وفادار مانده و حتی امسال بعد از آن همه بدقولی حاضر شد قراردادش را با سرخپوشان تمدید کند. بنابراین ستاره خط میانی قرمزها در لیگ بیستم هم عضوی از پرسپولیس خواهد بود. او در دومین مسابقه آسیایی این تیم در قطر هم نمایش خارق‌العاده‌ای داشت و علاوه بر به ثمر رساندن تک‌گل بازی، بارها خط دفاعی حریف را به هم ریخت. در فصلی که پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید، بشار رسن با وجود بیماری و مرگ مادرش در همه مسابقات تیم حاضر شد. او بعد از بازی نیمه‌نهایی با السد، درحالی‌که همه بازیکنان غرق در شادی بودند به یاد مادرش می‌گریست. گفته می‌شود همدردی تماشاگران با او و طرح موزاییکی کوچکی که قبل از بازی به منظور تسلیت به رسن تهیه شده بود، نقش زیادی در پایبندی او به تیم ایرانی‌اش داشته است. این، حکایت یک رفاقت بدون مرز است. نزدیکی قلب‌ها وقت جغرافیا کنار می‌رود.