و اینک پرده آخر...

با این حال فدراسیون فوتبال که در پروژه ویلموتس مرتکب گاف بسیار بزرگی شده بود، ترجیح داد این قدم‌های آخر را با پنهان‌کاری بردارد. آنها بیانیه دادند و گفتند هیچ‌کدام از شایعات مطرح شده را تایید یا تکذیب نمی‌کنند. طرف بلژیکی اما لزومی برای این احتیاط و محافظه‌کاری نمی‌دید؛ بنابراین در یکی از معدود موضع‌گیری‌هایش از زمان قبول هدایت ایران، همه پته‌ها را روی آب ریخت و پنهان‌سازی فدراسیون را بی‌اثر کرد. مارک ویلموتس در توییترش خبر داده که فدراسیون در اجرای تعهداتی که نسبت به او داشت دچار قصور شده و این موضوع از سوی وکلای او در دست بررسی است! اگرچه شکایت مربیان خارجی از تیم‌های ایرانی امری رایج است، اما آنها معمولا زمانی دست به اقدام حقوقی می‌زنند که دوره همکاری‌شان به پایان رسیده باشد. حالا اما ویلموتس درست وسط قرارداد با ایران چنین کاری کرده؛ آن هم در حالی که خود او نه به مفاد قراردادش متعهد بوده و نه حداقل نتایج قابل‌دفاعی گرفته است. در مجموع اینطور به نظر می‌رسد که فدراسیون دچار مخمصه بدی شده؛ یعنی نه تنها پایان همکاری با ویلموتس قطعی است، بلکه کیفیت فسخ قرارداد با او هم پر از دردسر خواهد بود.

عذر بدتر از گناه فدراسیون

چنانچه گفتیم تنها چیزی که قطعی به نظر می‌رسد، اهمال و ضعف فدراسیون در انتخاب و عقد قرارداد با مارک ویلموتس است؛ پروژه زیانباری که تنها یک هزینه مالی هنگفت به فوتبال کشور تحمیل کرد. با این همه، توضیح اخیر فدراسیون در مورد پیام توییتری ویلموتس به منزله عذر بدتر از گناه است. از آقایان پرسیده‌اند چرا مربی بلژیکی به این وضوح و صراحت علیه فدراسیون موضع گرفته، دوستان هم جواب داده‌اند: «اینکه چیزی نیست؛ او حتی قبل از بازی با عراق هم درخواست فسخ داد، اما ما به هر شکل ممکن پولش را به دستش رساندیم تا روی نیمکت بنشیند!» آیا واقعا این رسم مدیریت است؟ وقتی شما پول ندارید، چرا قراردادی می‌بندید که نتوانید از عهده  پرداخت  آن بر بیایید؟ اصلا چه فرقی می‌کند قبل از بازی با عراق پول نداشتید یا بعد از آن؟ مهم این است که مجموعه با درایت، باید اول چاه را بکند و بعد برای منار فکر کند؛ شما اول باید روی تامین ریال به ریال دستمزد مربی خارجی برنامه‌ریزی می‌کردید و بعد با او قرارداد می‌بستید. در عین حال به‌نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال کاری به هیچ‌کدام این حرف‌ها نداشته و بیشتر از هر چیز دیگری روی دو مولفه حساب کرده بود؛ مساعدت وزیر و نجابت ویلموتس! حالا شرط اول محقق شد و وزارتخانه هرچند با لحنی منت‌آمیز، اما به هر حال قسط اول قرارداد سرمربی بلژیکی را پرداخت، اما خبری از تحقق شرط دوم نبود. ویلموتس آنطور که انتظار می‌رفت بردباری به خرج نداد و همین مساله، همه محاسبات فدراسیون را به هم ریخت.

زمان مشخص می‌کند

البته که فدراسیون فعلا دست از تقلا برای متقاعد کردن افکار عمومی بر نداشته؛ طوری که دیروز سخنگوی این مجموعه گفته: «هیچ شرط و شروط جدیدی در مورد ادامه همکاری با ویلموتس مطرح نشده؛ بلکه شروطی که در حوزه بندهای قرارداد وجود دارد همچنان مدنظر است. مثلا نظارت ویلموتس بر تیم‌های ملی دیگری که در فدراسیون فوتبال در رده پایه فعالیت می‌کنند، بحث حضور او در مسابقات باشگاهی، جلسات و همایش مرتبط با فدراسیون فوتبال و در این مقطع زمانی مهم حضور جامع او و متمرکز شدنش در ایران بسیار مورد تاکید است. چیزی که فدراسیون فوتبال انجام می‌دهد براساس حضور قطعی ایشان است و حتما تا پایان بازی‌های تیم ملی در خرداد سال آینده آقای ویلموتس باید در کشورمان حضور داشته باشند تا برنامه‌های خودشان را پیش ببرند، اما در ماه‌های اخیر این مربی زمان کمتری از قراردادش را در ایران گذرانده است.» همه اینها یعنی فدراسیون عقیده دارد ویلموتس هم قصوراتی داشته که قاعدتا باید در جدل قضایی با او به ما کمک کند؛ اما آیا واقعا اینطور است؟ زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد.