آقای گل دیروز، سوژه انتقاد امروز
از دایی تا علیپور قصه نیش و نوش
علیپور اما فصل جدید را در غیاب تمرکز لازم شروع کرده است. او نه پیش‌فصل موفقی را پشت سر گذاشت و نه فعلا در دو بازی رسمی ابتدایی عملکرد قابل قبولی داشته است. مخصوصا زمانی که علیپور در دقایق آغازین بازی نتوانست از اشتباه محرز رشید مظاهری، دروازه‌بان تراکتور استفاده کند، خشم هواداران پرسپولیس به اوج رسید و بعد از بازی، آنها همین بازیکن را عامل اولین شکست فصل‌شان دانستند. علیپور هم که در دو سال گذشته جور غیبت طارمی را کشیده و با قرارداد پایین آقای گل تیمش بوده، لابد انتظار چنین رفتارهایی را نداشته و به سیم آخر زده است. حالا سوال اینجاست که آیا او حق دارد این‌قدر شاکی و عصبانی باشد؟
دایی، طارمی و دیگران
علی علیپور اولین بازیکن ایرانی نیست که طعم انتقاد گسترده هواداران خودی را می‌چشد. پیش از او، در همین پست مهدی طارمی هم با شرایط مشابهی مواجه شده بود. طارمی اعتقاد داشت به‌عنوان آقای گل پرسپولیس شایسته آن همه اعتراض نیست، اما هواداران جور دیگری فکر می‌کردند. در این مورد کار حتی به «هیس» نشان دادن طارمی رو به هواداران هم کشید. بعدتر هم که او از پرسپولیس رفت، رسما آمار گلزنی پایین گادوین منشا را به تمسخر گرفت تا روشن شود دلخوری‌هایش هنوز پابرجا است. این هر دو آقای گل اما، یک استاد بسیار بزرگ‌تر دارند. اگر اینها آقای گل لیگ متوسط فوتبال ایران هستند، علی دایی به‌عنوان آقای گل تاریخ مسابقات ملی جهان هم در طول دوران بازی‌اش هدف انتقادات بسیار زیادی بود. مخصوصا بعد از نمایش کم‌فروغ در جام‌جهانی ۲۰۰۶ که سیل پیامک‌های انتقادی و طنزآمیز علیه دایی راه افتاد و چنان جو سنگینی درست کرد که شهریار بدون اعلام خداحافظی ناچار به بازنشستگی از مسابقات ملی شد. جالب است که آمار دایی با ۱۰۹ گل زده در ۱۴۹ مسابقه ملی به حسرت بسیاری از بزرگان فوتبال جهان تبدیل شده، اما او در ایران کماکان منتقدانی دارد که معتقدند دایی گل‌هایش را به تیم‌های ضعیف آسیایی مثل گوام و مالدیو زده؛ انگار در اروپا تیم‌هایی مثل سن‌مارینو یا مالت و لوکزامبورگ نداریم!
تصور اشتباه فوتبالیست‌های ایرانی
نکته مهمی که خیلی از فوتبالیست‌های ایرانی فراموش می‌کنند، تبعات منفی و ناگزیر این حرفه است. آنها تصور می‌کنند همیشه باید در اوج محبوبیت باشند و مردم روزهای بدشان را هم به پاس روزهای خوب‌شان ببخشند، درحالی‌که چنین عرفی در فوتبال دنیا وجود ندارد. در این عرصه، نیش و نوش همنشین هستند و قرار نیست فوتبال همیشه روی خوبش را به ستاره‌ها نشان بدهد. شما وقتی خوب باشی مورد تمجید قرار می‌گیری و وقتی بد باشی، طوری نقدت می‌کنند که انگار هیچ خاطره خوشایندی برای مردم نساخته‌ای.
حتی رونالدو هم «هو» می‌شود
گاهی صد سیو و کلین‌شیت یک دروازه‌بان هم با تنها یک اشتباه از سوی او به سادگی فراموش می‌شود. این موضوع در مورد مهاجمان حتی صادق‌تر هم هست. کافی است به یاد بیاورید ستاره درخشانی مثل کریستیانو رونالدو که به تنهایی بخش مهمی از تاریخ رئال‌مادرید را ساخته، وقتی چند هفته در ترکیب این تیم نمی‌توانست گل بزند به‌شدت از سوی هواداران حاضر در سانتیاگو برنابئو «هو» می‌شد. مساله اینجاست که رونالدو با هو شدن کنار می‌آید، اما امثال طارمی و علیپور انتظار دارند آسمان همیشه برای‌شان آفتابی باشد! بخشی از انتقادات از ستاره‌ها طبیعی است، اما آنها باید یاد بگیرند حتی با اعتراضات غیرمنطقی هم کنار بیایند. این قسمتی از حرفه آنهاست و تقلا برای گریز از آن، تنها می‌تواند وضع را بدتر کند.
ارسال نظر