پسر طلسم‌شکن

شاید اگر چند سال پیش به پسری که شب‌ها دور میدان آزادی می‌خوابید می‌گفتند در فاصله چند ماه دو مهار استثنایی روی ضربات ستارگان تاریخ‌ساز لالیگا خواهد داشت، حتی خودش هم موضوع را باور نمی‌کرد، اما این اتفاق رخ داد. پس از آن بیرو در جام‌ملت‌ها هم به خوبی از پس حراست از دروازه ایران برآمد و تا پیش از فروپاشی کلی تیم برابر ژاپن، با سیوهای عالی‌اش ایران را در تورنمنت پیش برد. حتی این هم نقطه پایان درخشش‌های علیرضا نبود. دروازه‌بان خرم‌آبادی پرسپولیس با از سرگیری مسابقات باشگاهی بار دیگر در لباس سرخ‌ها خوش درخشید و در بازی اخیر برابر پدیده مشهد، کمک کرد طلسم چهار ساله پرسپولیس در رسیدن به نیمه‌نهایی جام‌حذفی بشکند. او با مهار زیبای پنالتی علی نعمتی پرسپولیس را بالا برد تا هم برانکو از یک بحران زودرس نجات پیدا کند و هم خودش نشان بدهد به معنای واقعی کلمه یک گلر پنالتی‌گیر شده است. اخیرا کلیپی از تمرین پرسپولیس بیرون آمده که نشان می‌دهد بیرو روی این مهارت به‌طرز ویژه‌ای تمرکز کرده است. در این کلیپ تعدادی از جوانان پرسپولیس مشغول پنالتی زدن به بیرانوند هستند و البته گلر تیم‌ملی تقریبا تمام توپ‌ها را مهار می‌کند. به این موضوع باید رفع شدن مشکل بیرانوند روی شوت‌های از راه دور را هم اضافه کنید تا روشن شود او در مسیر درستی درحال حرکت است.

برای اینکه ابعاد کار بیرانوند روشن شود باید به یک مورد مهم توجه کنیم؛ اینکه تمام دروازه‌بان‌های فیکس ایران در جام‌های جهانی فقط مدت کوتاهی در اوج ماندند و نهایتا بلافاصله بعد از جام‌ملت‌های آسیا کنار رفتند. مرحوم ناصر حجازی که در جام‌جهانی ۷۸ و جام‌ملت‌های ۸۰ سنگربان تیم‌ملی بود، بلافاصله بعد از مسابقات کویت مشمول قانون اعجاب‌آور بازنشستگی ۲۷ ساله‌ها شد و از تیم‌ملی کنار رفت. احمدرضا عابدزاده که یکی از گلرهای افسانه‌ای تاریخ فوتبال ایران است بعد از حضور در جام‌جهانی ۹۸، از تیم‌ملی کنار گذاشته شد؛ به‌طوری که سال ۲۰۰۰ پرویز برومند دروازه‌بان اصلی ایران در جام‌ملت‌ها لقب گرفت. ابراهیم میرزاپور هم که گلر اصلی ما در جام‌جهانی ۲۰۰۶ بود، به جام‌ملت‌های ۲۰۰۷ نرسید و جای خودش را به حسن رودباریان داد. آخرین قربانی این طلسم هم علیرضا حقیقی بود که بعد از حضور در جام‌جهانی ۲۰۱۴ و جام‌ملت‌های ۲۰۱۵ به‌طور کامل از فوتبال ایران محو شد. این روزها اما علیرضا بیرانوند بعد از حضور موفق در هر دو تورنمنت، هنوز به درخشش ادامه می‌دهد تا این طلسم منحوس را بشکند و برای مدتی طولانی، تیم‌ملی ایران را صاحب یک دروازه‌بان مطمئن کند؛ البته به شرط دوری از غرور و حاشیه و استمرار تمرین و تمرکز.