پایان یک دو قطبی

چرا نه؟

اولین استدلال برای آنکه برانکو نباید جانشین کی‌روش شود، رنگی شدن چهره پروفسور در طول سال‌های اخیر است. مرد کروات پیش از این در دوره‌ای که سرمربی تیم‌ملی شده بود، طبعا یک چهره فرا رنگی، مستقل و معتدل محسوب می‌شد، اما امروز این فضا از بین رفته است. برانکو مدت طولانی سرمربی پرسپولیس بوده، با این تیم موفقیت‌های مهمی کسب کرده و تا آنجا که توانسته بر سر منافع سرخ‌ها جنگیده است. طبیعتا اگر فردا او سرمربی تیم‌ملی شود، نگاه‌ها به این مربی تفاوت خواهد داشت و هر حرکتش له یا علیه سرخابی‌ها و سایر تیم‌ها بحث‌برانگیز خواهد شد. در این صورت او استقلال شخصیت سابق را نخواهد داشت که این مساله می‌تواند برای وی دردسرساز باشد. اگر برانکو سرمربی تیم‌ملی شود، تک‌تک جملات این سال‌هایش در مورد اردوهای تیم‌ملی از آرشیو نزدیک روزنامه‌نگاران استخراج و علیه خودش استفاده خواهد شد و این یعنی ادامه یک تنش.

به علاوه در طول این سال‌ها خیلی‌ها برانکو را متهم کرده‌اند به این که به نیمکت تیم‌ملی چشم طمع دارد و مایل است دوباره سرمربیگری این تیم را به دست بگیرد. هیچ‌کس نمی‌داند که آیا این هوس هرگز از سر برانکو عبور کرده یا نه، اما اگر این اتفاق به هر کیفیتی رخ بدهد و مرد کروات جای کی‌روش را بگیرد، منتقدانش بادی به غبغب خواهند انداخت که: «دیدید حق با ما بود؟» به این ترتیب حسن‌نیت برانکو در همه کنش و واکنش‌های قبلی‌اش با تیم‌ملی هم زیر سوال خواهد رفت و این‌طور به نظر خواهد رسید که او فقط دنبال گل‌آلود کردن آب برای ماهیگیری خودش بوده است. نکته پایانی هم اینکه حضور برانکو روی نیمکت تیم‌ملی یک بازگشت به عقب تمام‌عیار تلقی خواهد شد. اگرچه ما با او دوران خوبی داشتیم، اما برانکو و تیم‌ملی چیزی برای اضافه کردن به هم ندارند و درست نیست به سیکلی برگردیم که می‌دانیم سودی برای ما ندارد.

فرصتی برای پایان یک غائله

از همه اینها که بگذریم امروز کوچ کی‌روش از فوتبال ایران فرصتی برای پایان دادن به دوقطبی مخرب او و برانکو ایوانکوویچ است. دوگانه‌ای که در این سال‌ها از دو مربی محبوب خارجی ساخته شد، فضای فوتبال ایران را کاملا تحت تاثیر قرار داد. این مساله چنان شکاف عمیقی بین هواداران ایجاد کرد که برخی بعد از باخت پرسپولیس به کاشیما با پرچم‌های ژاپن در ورزشگاه‌ها حاضر می‌شدند و برخی هم متاسفانه منتظر شکست تیم‌ملی در جام‌ملت‌های آسیا بودند. این دعواها هنوز هم تمام نشده و اگر فضای مجازی را رصد کنید می‌بینید برخی طرفداران کی‌روش و برانکو چطور همچنان مواضع طرف مقابل را به رگبار می‌بندند. در این شرایط مسلما انتخاب برانکو به‌عنوان جانشین کی‌روش، حکم بنزین روی آتش را خواهد داشت و کاری می‌کند که درگیری‌های زیانبار اخیر به شکلی شدیدتر برای چند سال دیگر هم ادامه بیابد. با این اوصاف به نظر می‌رسد فدراسیون باید از فرصت پیش آمده برای پایان دادن به این دوقطبی نهایت استفاده را ببرد، نه اینکه با یک انتخاب غلط و بحث‌برانگیز وضع را خراب‌تر کند.

برانکو: با پرسپولیس قرارداد دارم

دیروز اما برانکو در حاشیه تمرین پرسپولیس بعد از چیزی حدود دو ماه در جمع خبرنگاران حاضر شد و مصاحبه‌ای انجام داد که مسلما مهم‌ترین سوال آن در مورد احتمال حضورش در تیم‌ملی بود. سرمربی سرخپوشان بدون اینکه حرفی از تمایل یا عدم تمایلش برای حضور در تیم‌ملی بزند، صرفا یادآوری کرده با پرسپولیس قرارداد دارد: «من نمی‌دانم فعلا دنبال انتخاب سرمربی تیم‌ملی خواهند بود یا نه، این مساله مربوط به فدراسیون می‌شود. آقای تاج و همکاران‌شان تجزیه و تحلیل می‌کنند و خودشان تشخیص می‌دهند که بهترین تصمیم چه هست. من مربی پرسپولیس هستم، شش ماه پیش قراردادم را تمدید کردم و ۵/ ۱ سال دیگر با این باشگاه قرارداد دارم.»