سه دلیل برای بدبینی به واگذاری پرسپولیس و استقلال
از بدهی‌های پابرجا تا خریدار پا در بند!
این بود تسویه بدهی‌ها؟
به‌طور کلی فضای مدیریتی در ایران طوری است که تنها در لحظات اوج گرفتن دعواها می‌شود بالاترین حد از شفافیت را دید! مصداق جدید و فوتبالی این ادعا هم درگیری لفظی اخیر بین امیرحسین فتحی و علی فتح‌الله‌زاده است. سرپرست کنونی باشگاه استقلال در واکنش به انتقادها در مورد اینکه چرا نمی‌تواند خرید جدید و مهم داشته باشد، توپ را در زمین فتح‌الله‌زاده انداخته و گفته: «ما فعلا نمی‌توانیم بمب بترکانیم، چون داریم آوارهای مربوط به بمب‌های مدیران سابق را جمع می‌کنیم.» این اظهارات با واکنش منفی و تند فتح‌الله‌زاده مواجه شد و نهایتا کار به جایی کشید که مدیران فعلی استقلال لیست بدهی‌های به‌جا مانده از دوره مدیرعامل اسبق را رسانه‌ای کردند. جالب است که فقط در یک آیتم این لیست به اسامی بازیکنان ایرانی طلبکار از دوره فتح‌الله‌زاده اشاره شده که مجموعا ۲۰ میلیارد تومان از استقلال طلب دارند.
این تازه غیر از بازیکنان خارجی و سایر مخارج و معوقات است. ادعای مزبور اما در حالی از سوی مدیریت استقلال مطرح شده که آقایان تا همین چند روز پیش و هنگام بحث در مورد خصوصی‌سازی به صراحت از پاک شدن قریب‌الوقوع تمام بدهی‌ها خبر می‌دادند. فتحی شهریور ماه گفته بود بدهی استقلال زیر ۱۴ میلیارد تومان است و بنا به ادعای فتح‌الله‌زاده، اخیرا از کاهش رقم بدهی‌های باشگاه به زیر ۳ میلیارد تومان خبر داده بود؛ خب آیا این یک «تناقض» نیست؟ مطمئن باشید مشتریان احتمالی سهام پرسپولیس و استقلال هم به خوبی این اخبار را رصد می‌کنند. آنها می‌دانند که وضع پرسپولیس هم همین‌طور است و بعد از تصاحب این دو باشگاه، هر لحظه باید منتظر طلبکار مغفول‌مانده‌ای باشند که با سند و مدرک به میدان بیاید و پولش را بخواهد. حالا بگذریم از اینکه ادعای خودکفایی سرخابی‌ها هم با وقوع اعتصاب در هر دو باشگاه طی یک ماه گذشته اساسا زیر سوال رفت و در ابهام قرار گرفت!
بهبود عواید چه شد؟
مساله دیگر به عدم بهبود درآمدهای این دو باشگاه مربوط می‌شود. حقیقت آن است که پرسپولیس و استقلال همچنان هر چه دارند از اسپانسر و کمک‌های مردمی دارند و سایر مجاری کسب درآمد کماکان مسدود است. امروز نسبت به پنج سال قبل نه گره کور حق پخش تلویزیونی باز شده و نه در حوزه تبلیغات محیطی شاهد بهبود ملموس عواید بوده‌ایم. چند ماه پیش سعید آذری، مدیرعامل ذوب‌آهن در تعبیری جالب گفته بود: «پول تبلیغات محیطی زیر پای فیل است.» او همین دو ماه پیش هم ادعا کرده سازمان لیگ از ۱۰ میلیارد پول دریافتی تبلیغات محیطی، فقط ۲۵۰ میلیون تومان به این باشگاه پرداخت کرده است. حالا فرض کنیم سرخابی‌ها بیش از این مبلغ پول بگیرند، اما آیا این آمار و ارقام واقعا کفاف ساده‌ترین هزینه‌های باشگاه‌داری را می‌دهد؟ تنها درآمد رشد کرده سرخابی‌ها نسبت به دور قبلی واگذاری، بحث اسپانسر و سامانه پیامکی است که اگرچه قابل‌توجه به نظر می‌رسد، اما اعتصاب‌ها نشان داد همان هم کافی نیست.
آخرین خریداران کجا هستند؟
در دوره قبلی واگذاری، مبلغ ۲۹۰ میلیارد تومان به‌عنوان قیمت پایه پرسپولیس و استقلال اعلام شد. این در حالی است که امروز از ارقامی بین ۵۰۰ تا هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان در این مورد سخن گفته می‌شود. جالب اینکه در همان دوره قبلی و با وجود قیمت به مراتب پایین‌تر، خبری از خریدار واقعی و شایسته نبود. استقلال که مشتری نداشت و پرسپولیس هم دو خریدار پیش روی خود می‌دید؛ یکی شرکت بهنام پیشروی کیش که بعد از ناکامی در خرید سرخپوشان، باشگاه نفت تهران را خرید و با شکست در اداره آن، به‌طور کلی از تیم‌داری انصراف داد، خریدار بعدی هم حسین هدایتی بود که شما بهتر می‌دانید امروز کجاست و چه می‌کند! اخیرا در جلسات دادگاه برخی از مدیران پیشین بانک سرمایه، کیفرخواستی قرائت شده که اسم هدایتی هم با اتهاماتی عجیب و چشمگیر در آن مشاهده می‌شود. حالا شما بگویید با خریدارانی از این جنس، چقدر می‌توان به واگذاری واقعی و مقرون به مصلحت سرخابی‌ها امیدوار بود؟
ارسال نظر