رمز بقا

استعداد و توجه

مسلما اولین فاکتور ستاره شدن، مستعد بودن است. با همه ارزش‌هایی که تمرین و ممارست دارد، اما ابتدا باید هنر ذاتی وجود داشته باشد و بعد مثل الماس صیقل بخورد. جلال حسینی تمام و کمال از چنین فاکتوری برخوردار است. آمار و ارقام در مورد جلال در برنامه نود ارائه شد و آنالیزی هم که برای او در نظر گرفته شده بود، به‌طور مفصل روی آنتن رفت. اگر نکته ناگفته‌ای باقی مانده باشد، تنها مربوط به آگاهی محیطی کامل و ۹۰ دقیقه‌ای جلال است. باورکردنی نیست، اما او در تمام طول بازی دید حداکثری از شرایط زمین، توپ، بازیکنان خودی و البته مهره‌های رقیب دارد. درست به همین دلیل است که تقریبا تمام ضربات سر حسینی، حتی وقتی به شکل نامتعادل و زیر فشار به توپ ضربه می‌زند، در نهایت نصیب بازیکنان خودی می‌شود. این مهم محقق نمی‌شود، جز با ۹۰دقیقه تمرکز کامل و بی‌نقص. بازیکنی مثل جلال حسینی درون زمین به هیچ چیز جز فوتبال فکر نمی‌کند؛ نه به تجارت و بیزینس شخصی‌اش، نه به اینکه آخر بازی باید چه جوابی به خبرنگاران بدهد، نه به شعارهای روی سکو و نه حتی به تماشاگران خاص تلویزیونی! حرفه جلال فقط «فوتبال» است و جای تعجب ندارد که او با این همه تمرکز و جدیت به چنین سطحی از کیفیت و اثرگذاری برسد.

عطش سیری‌ناپذیر

جلال حسینی به شکل وحشتناکی تشنه موفقیت است. شاید این حرف جدیدی نباشد، اما برای پی بردن به عمق این عطش، باید چند بازی او را از روی سکوها و نمای «لانگ شات» ببینید. باورش سخت است، اما جلال مثلا در بازی با گسترش‌فولاد هم همان‌قدر جوش‌وخروش دارد که در دربی تهران یا هنگام بازی برای تیم‌ملی در جام‌جهانی! شما هرگز کاپیتان را درحال سکون نمی‌بینید. او معمولی‌ترین گل‌های تیمش را هم با دروازه‌بان و بقیه بازیکنان عقب زمین جشن می‌گیرد و خب طبیعی است که این روحیه به تمامی همبازیانش هم القا می‌شود. روزی که او در ۳۷ سالگی، به شکلی عجیب و باورنکردنی از تیم‌ملی خط خورد و جام‌جهانی را از دست داد، شاید خیلی‌ها فکر کردند فوتبال جلال تمام شده و ریکاوری ذهنی و روحی برای او غیرممکن است. حسینی اما اولین نفری بود که ابتدای فصل در تمرینات دشوار بدنسازی پرسپولیس حاضر شد و یک استارت تازه زد؛ استارتی که شاید با قهرمانی پرسپولیس در آسیا، به بزرگ‌ترین دستاورد عمر فوتبالی جلال تبدیل شود. آن روزها تصاویر تمرین که می‌آمد، جلال مصمم‌تر از همه و همیشه دیده می‌شد. وقتی عادل در نود از او پرسید چرا امسال باکیفیت‌تر از پارسال است، گفت چون به‌طور کامل در تمرینات پیش‌فصل شرکت کردم!

احترام، احترام، احترام

بخش دیگری از رموز ماندگاری جلال در اوج، شخصیت محترم اوست. حضور وزین و موقرانه حسینی در نود به خوبی رگه‌هایی از کارآکتر اجتماعی این بازیکن را نشان داد. او جوری از زحمات علیپور و بشار رسن صحبت می‌کرد که انگار دارد برادرانش را ستایش می‌کند. جلال حتی حاضر نشد پنبه اوکراینی‌ها را بزند و از آن دو بازیکن سابق و جنجالی پرسپولیس هم به نیکی یاد کرد. یادش به‌خیر؛ اما یکی از بازیکنان جداشده از پرسپولیس که از نظر شخصیتی درست نقطه مقابل جلال است، روزی در گفت‌وگو با رسانه‌ها برای توصیف اضافه وزن مدافع اوکراینی از کلمه «باردار» استفاده کرده بود! بیخود نیست که آنها محو می‌شوند و امثال جلال حسینی باقی می‌مانند. اینها راز و رمز بقا روی ابرهاست.