در نقد ترفند اقتصادی جدید استقلال
آزموده را آزمودن خطاست
فصل گذشته پرسپولیسیها به‌شدت پیگیر جمع‌آوری کمک‌های مردمی بودند و این کار را با حدت و شدتی بیش از رقیب سنتی‌شان انجام دادند. قرمزها حتی برای افزایش انگیزه هواداران، بنا گذاشتند که هر روز میزان دقیق کمک‌های جمع‌شده را اعلام کنند. در نهایت هم این پروژه طی دو مرحله جمعا حدود یک میلیارد تومان پول برای باشگاه به ارمغان آورد که کمتر از پیش‌بینی‌ها بود. پس از آن استقلالی‌ها هم البته با سروصدای کمتر همین طرح را آزمودند که مجموع کمک‌ها به این باشگاه از حدود ۵۰میلیون تومان فراتر نرفت. کاملا واضح است که چنین ارقامی در حساب و کتاب‌های کنونی فوتبال ایران و باشگاه پرهزینه‌ای همچون استقلال اصلا چشمگیر نیست و به جایی نمی‌رسد. به‌عنوان مثال درحال‌حاضر استقلال چیزی نزدیک به یک میلیون دلار برای حفظ مامه‌تیام کنار گذاشته که با قیمت کنونی ارز واقعا عدد عجیب و غریبی است؛ خب حالا هواداران قرار است کدام بخش از این هزینه سنگین را تامین کنند و آیا نسبت پولی که قرار است از مردم گرفته شود در مقابل مخارج تمدید با امثال تیام، جباروف و امید ابراهیمی طوری خواهد بود که حتی ارزش انتشار این اطلاعیه را هم داشته باشد؟ بعید به‌نظر می‌رسد.
مساله اینجا است که عمده درآمدهای پرسپولیس و استقلال درحال‌حاضر از محل پیامک‌های ارسالی هواداران برای سامانه‌های پیامکی است که این خودش نوعی کمک غیرمستقیم تلقی می‌شود و شاید دیگر بیشتر از این نباید از هواداران انتظار داشت؛ آن هم در شرایطی که وضعیت اقتصادی کشور واقعا مطلوب نیست و مردم با نگرانی‌های زیادی مواجه هستند. بنابراین سخت است که از آنها بخواهیم در دوران دلار بالای ۸ هزار تومان و سکه سه میلیون تومانی، سهمی را هم برای کمک به باشگاه محبوب‌شان کنار بگذارند. شاید بسیار بهتر باشد که سرخابی‌ها به جای دراز کردن دست نیاز به سمت مردم، کمی در هزینه‌های کاذب‌شان صرفه‌جویی کنند. مثلا همین فصل گذشته و مقارن با درخشش تیام، بازیکنی به نام بویان نایدنوف اهل مقدونیه هم جذب شد که اصلا هیچ‌کس نفهمید چرا آمد، چقدر ارز خرجش کردند چطور رفت! آیا حذف چنین خریدهایی، بیشتر از جمع‌آوری کمک‌های مردمی سودمند نیست؟
ارسال نظر