اخم‌های درهم مسلمان نیمکت‌نشین؛ چالش جدید پرسپولیس برانکو
معمای شماره ۷۷
بعد از عبور از توفان حوادث مربوط به ستاره‌های سرکشی مثل رامین رضاییان و مهدی طارمی، حالا نوبت به یک بازیکن محبوب و مهم دیگر رسیده است که در متن حواشی قرار بگیرد. محسن مسلمان، بازیکنی که از از ابتدای لیگ پانزدهم به‌عنوان یک بازیکن فراموش‌شده به پرسپولیس بازگشت و گام به گام زیر نظر برانکو احیا شد، حالا دوباره در مسیری قرار گرفته که شاید برای هواداران و مجموعه باشگاه خوشایند نباشد. مسلمان البته فصل خوبی را پشت سر می‌گذارد و فعلا با ۹پاس گل و ۵ پاس‌گل بیشتر از نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده‌اش، بهترین گلساز لیگ هفدهم به‌شمار می‌آید، اما غیبت ناگهانی او در بازی مهم با سپاهان جرقه یک سلسله اتفاقات حاشیه‌ای تازه را زد. مساله‌ای که به‌نظر می‌رسد از ابتدا «فنی» بوده، طی چند روز گذشته به حاشیه هم آلوده شد. آنجا که مسلمان ابتدا در قامت لیدر بازیکنان ملاقات‌کننده با حسین هدایتی در محفلی حضور یافت که خوشایند باشگاه نبود و سپس با پاک کردن تمام تصاویرش با لباس پرسپولیس از صفحه اینستاگرام، ناراحتی‌اش را علنی کرد.
چرا نیمکت‌نشین شد؟
شاید پیش از هر چیز دیگری باید به بازی روز جمعه پرسپولیس با سپاهان برگردیم و بپرسیم چرا برانکو تصمیم گرفت بهترین گلساز تیمش را بیرون از ترکیب اصلی نگه دارد؟ بر خلاف شایعاتی که از بروز شکاف بین مسلمان و برانکو حکایت دارد، به نظر می‌رسد تصمیم مربی کروات سرخپوشان در این بازی به نکات فنی خاصی مستدل بوده که در زمین مسابقه هم به‌ثمر نشسته است. این بازی در یکی از معدود روزهایی برگزار می‌شد که پرسپولیس تمام توان انسانی‌اش در فاز هجومی را در اختیار داشت. بنابراین برانکو ناچار بود از بین مسلمان، بشار رسن، وحید امیری، فرشاد احمدزاده و سیامک نعمتی فقط دو نفر را برای حضور در ارنج انتخاب کند. به این ترتیب او احمدزاده و امیری را برگزید تا سه نفر دیگر روی نیمکت باقی بمانند. البته این یک بحث قدیمی است که اگر برانکو رضایت می‌داد به جای دو هافبک دفاعی مثل پارسال فقط از یک نفر در این پست استفاده کند، جا برای استفاده از یک هافبک هجومی دیگر باز می‌شد.
با این حال فعلا بازی با دو هافبک دفاعی برای او یک اولویت تغییرناپذیر است. به این ترتیب طبعا بین هافبک‌های تهاجمی رقابت سختی برای بازی وجود خواهد داشت و خیلی‌ها پشت خط می‌مانند. در این بازی هم قرعه به نام مسلمان افتاد که بیرون باشد. فهمیدن اینکه چرا برانکو در شرایط مساوی زوج امیری و احمدزاده را به زوج بشار و مسلمان ترجیح می‌دهد، کار چندان سختی نیست. گرچه رسن و مسلمان هافبک‌های خلاق‌تری هستند، اما دوندگی پایینی دارند. برای برانکو جنگندگی و سختگیری تک‌تک بازیکنانش بسیار مهم است و این دقیقا همان ویژگی‌ای است که امیری و احمدزاده دارند. این دو نفر بی‌وقفه می‌دوند و بی‌محابا درگیر می‌شوند، بنابراین حالا که در سیستم برانکو فقط دو نفر باید تمام بار میانه میدان پرسپولیس را به دوش بکشند، او ترجیح می‌دهد به‌جای مسلمان ایستا و کم‌تحرک، از کسانی مثل احمدزاده و امیری استفاده کند که کل ۹۰دقیقه را خستگی‌ناپذیر در حال مبارزه هستند. به علاوه فراموش نکنیم این دو نفر ظرافت فنی هم دارند؛ احمدزاده روی گل اول پرسپولیس به سپاهان تاثیر داشت و گل دوم را هم ساخت، امیری هم یک پاس استثنایی به گادوین منشا داد که قاعدتا باید تبدیل به پنجمین پاس گل فصل وحید می‌شد، اما مهاجم نیجریه‌ای به شکل عجیبی آن را از دست داد.
مسلمان درس می‌گیرد؟
چنانکه گفتیم بیرون نشستن مسلمان اتفاق عجیبی نبوده و قطعا توجیهات فنی خاص خودش را داشته است. او باید به رقابت تن بدهد، همان‌طور که یکی مثل علی علیپور این کار را کرد و حالا گل سرسبد لیگ برتر است. حالا باید دید مسلمان کدام گزینه را انتخاب می‌کند؛ بدون اخم و حاشیه تصمیمات سرمربی را تاب بیاورد و در خدمت تیم باقی می‌ماند، یا اینکه مثل بازیکن بسیار بااستعدادی همچون رامین رضاییان رفتار دیگری خواهد داشت و خودش را در خطر بازگشت به رکود و رخوت سه سال پیش قرار می‌دهد. فعلا که رفتارهای مسلمان حاکی از انتخاب گزینه خطرناک دوم توسط اوست؛ تا بعد چه شود.
ارسال نظر