یک روز ستایش، یک روز نکوهش!
کارلتو حقیقتا پدیده عجیبی در دنیای مربیگری است. تنها کسی که موفق شده در تمامی ۵ لیگ معتبر اروپایی به قهرمانی در لیگ برسد و تنها سرمربی‌ای که ۶ بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیده و ۵ مرتبه هم برنده آن شده است.
فردی که به انتظار ۱۲ ساله رئالی‌ها برای قهرمانی در UCL پایان داد و در ۶۵ سالگی، پارسال دوگانه لالیگا و لیگ قهرمانان را به دست آورد. شاید سرمربی ایتالیایی آن‌طور که باید و سیاهه جام‌های کسب شده‌اش نشان می‌دهد، قدر ندیده که همین حالا با ۱۵ قهرمانی در تاریخ رئال، از میگل مونیوز فقید سرمربی افسانه‌ای این تیم در دهه ۶۰ میلادی هم پیشی گرفته، اما احتمالا هفته بعد مادریدی‌ها خواهان اخراجش خواهند شد!
آنچلوتی مثل بسیاری از همکارانش، روزهای تلخی را هم تجربه کرده و کنار گذاشته شدن از ناپولی و ناکامی در اورتون هم جزئی از کارنامه کاری اوست، اما شاید نیاز دارد بیش از یک رئیس معمولی به او و دستاوردهایش در رئال احترام گذاشته شود؛ به خصوص در سال‌هایی که تیم بدون هیاهو در بازار نقل و انتقالات، کار را شروع می‌کرد.
طی سال‌های اخیر و در میانه‌های فصل مدام این شایعه به گوش می‌رسد که بهار آخرین روزهای دن‌کارلو در سانتیاگو برنابئو خواهد بود، اما همان برهه که فرا می‌رسد، شاهد ژست او در کنار شاگردانش با سیگار برگ و جام‌های معتبر هستیم و ستایش همان منتقدان!
