این، بی‌رحمی است!

 بالاخره وقتی در نیمه‌های دوم ابتکار عمل از دست می‌رود، تعویض‌ها جواب نمی‌دهد یا در ترکیب اصلی شاهد تصمیمات بحث‌برانگیزی مثل استفاده از علی علیپور به عنوان وینگر راست هستیم، روشن است که اشتباهاتی صورت گرفته که کل تیم تاوانش را داده. با همه اینها اما به نظر می‌رسد خیل هجمه‌هایی که امروز علیه مرد اسپانیایی به وجود آمده چندان منصفانه نیست.

بعد از بازی با الریان قطر شاهد انتشار بیش از ۲۰ هزار کامنت خشمگینانه در صفحه رسمی باشگاه پرسپولیس بودیم که محتوای اغلب آنها درخواست برای اخراج گاریدو بود. این همه خشم در حالی است که پرسپولیس همین حالا تنها یک امتیاز با سپاهان صدرنشین فاصله دارد و تازه یک بازی هم کمتر انجام داده است. همچنین کافی است به یاد بیاوریم سرخ‌پوشان در این فصل در هیچ مسابقه‌ای بیش از یک گل نخورده‌اند. همین‌طور آنها حتی یک بازی هم در ورزشگاه آزادی برگزار نکرده‌اند و مدام سرگردان استادیوم‌های مختلف بوده‌اند. باز هم هست؛ پرسپولیس گاریدو نسبت به پرسپولیس اوج‌گرفته اوسمار ویرا در نیم‌فصل دوم لیگ گذشته، حداقل یک مهدی ترابی قبراق، یک عبدالکریم حسن هجومی و یک اورونوف سرنوشت‌ساز کمتر دارد و اگرچه به این دلایل نتوانسته آن فوتبال تهاجمی جذاب را بازی کند، اما دست‌کم در نتیجه‌گیری و مخصوصا در فاز گل‌های خورده عملکرد بهتری داشته است.

از سوی دیگر باید پرسید پرسپولیس در سال‌های گذشته چه عملکردی در آسیا داشته؟ اگر از دو صعود نسل درخشان این تیم به فینال لیگ قهرمانان در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۰ بگذریم، واقعا نتایج سال‌های اخیر فوق‌العاده نبوده است. تیم یحیی گل‌محمدی فصل پیش در مرحله گروهی ۸ امتیاز گرفت و نهایتا با شکست برابر الدحیل اوت شده در ورزشگاه آزادی از گردونه مسابقات کنار رفت. از سوی دیگر تیم‌های آسیایی مدام در حال جذب ستاره و پیشرفت هستند؛ چنان که می‌بینیم امسال سپاهان حتی از سطح دوم مسابقات آسیایی هم صعود نکرد. مگر این تیم کم هزینه کرده؟ مگر ژوزه مورایس که از کارش کنار رفت، رزومه کمی داشت و دستمزد پایینی می‌گرفت؟ از آن سو توقعات از سرمربی پرسپولیس هم باید تعدیل شود. مگر امثال پاکو خمز و ریکاردو ساپینتو در تراکتور و استقلال چقدر موفق بودند؟ حتما گاریدو ایراداتی دارد و شاید اصلا در ادامه راه موفق هم نشود، اما دست‌کم امروز به نظر می‌رسد این حجم از حملات به او، منصفانه و منطقی نیست.