تا جایی که سنت فوتبال ایران گواهی می‌کند، بازوبند بر اساس قدمت حضور در تیم بر بازوی بازیکنان بسته می‌شود. در اردوهای اخیر که دیگر خبری از احسان حاج‌صفی و کریم انصاری‌فرد نبوده، این علیرضا جهانبخش است که به عنوان کاپیتان اول تیم شناخته می‌شد. منتها اتفاقی که اخیرا رخ داده این است که در غیاب جهانبخش، طارمی بازوبند را می‌بندد. چرا؟ روشن نیست.

مهدی طارمی نخستین بازی ملی‌اش را سال ۲۰۱۵ با به عبارت دقیق‌تر ۳۱ خرداد ۹۴ برابر ازبکستان انجام داد، در حالی که بیرانوند از سال ۲۰۱۳ و آزمون از سال ۲۰۱۴ در تیم ملی حضور داشته‌اند و به میدان هم رفته‌اند. با این تفاسیر شاید آنها برای بستن بازوبند در اولویت باشند، اما اتفاقی که الان افتاده چیز دیگری است. البته که امیر قلعه‌نویی یا هر مربی دیگری می‌توانند بدون توجه به این اصول بازوبند را به فرد دیگری بدهند، اما نگرانی اینجاست که طارمی علاقه خودش به بستن بازوبند را به کادرفنی و تیم تحمیل کرده باشد. مخصوصا که پیش از این هم مطالب عجیبی پیرامون اختلاف ملی‌پوشان بر سر بازوبند در بازی مرحله قبلی با ازبکستان در تاشکند منتشر شده و خداداد عزیزی هم گفته بود: «بازیکنان آن روز به خاطر یک تکه پارچه از خجالت هم درآمدند.» بعد از آن دیدار، احسان حاج‌صفی که گویا طرف اصلی درگیری با طارمی بود، به تدریج از تیم ملی محو شد.