بگومگوی جام‌جم و خیابان سئول
طــغیان آقای گزارشگر
به نظر می‌رسد آتش جنگ بین صداوسیما و فدراسیون فوتبال روشن شده و تجربه نشان می‌دهد حالا حالاها باید شاهد کنش و واکنش‌های دو طرف باشیم. جواد خیابانی که عهده‌دار گزارش بازی ایران و کره‌شمالی در شبکه ۳بود و در همان نیمه دوم هم عملکرد ضعیف ملی‌پوشان را به چالش کشید، دامنه نقدهایش را تا برنامه صبحگاهی که کارشناس ثابت آن است تسری داد و حرف‌هایی زد که به سرعت وایرال شد؛ چیزهایی با این مضمون: «کادرفنی تیم ملی باید پاسخگوی انتخاب نفرات باشد. چگونه ممکن است بازیکنان خوبی که در لیگ ایران بازی می‌کنند یا آن بازیکنی که در امارات تیمش را می‌چرخاند به اردو دعوت نشوند، اما بازیکنی که آخرین بازی باشگاهی‌اش مربوط به اردیبهشت‌ماه بوده بیاید و بازی هم بکند؟ جز این است که افراد خاصی برای دعوت این بازیکن اعمال فشار می‌کنند؟ چیزی که من می‌بینیم این است که تیم ملی از کنترل آقای قلعه‌نویی خارج شده و این اصلا چیز جالبی نیست.» خیابانی البته مطالب دیگری در مورد پیر و بی‌افتخار بودن تیم هم به زبان آورد که اغلب آنها با استقبال افکار عمومی مواجه شد.
در نقطه مقابل اما مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال هم ساعاتی پس از این مصاحبه واکنش به نسبت تندی نشان داد و مطالبی با این مضمون به زبان آورد: «نمی‌دانم چرا تلویزیون به این آدم‌ها تریبون می‌دهد که دروغ بگویند. صبح تا شب این حرف‌ها مطرح است؛ مطالبی که بخشی از آن دروغ و بخشی دیگر تهمت است. ما البته به اینها جواب خواهیم داد، اما نه الان که وسط مسابقات هستیم. تیم ملی بهترین نتایج را گرفته و در هیچ دوره‌ای امتیازاتش این‌قدر بالا نبوده. من با بازیکنانی مثل مهدی طارمی، سردار آزمون و علیرضا جهانبخش هم که صحبت می‌کردم، ناراحت بودند، اما گفتم شما کارتان را بکنید و کاری به این حرف‌ها نداشته باشید.»
قرار نیست وارد این منازعه شویم و حق را به جانب یکی از دو طرف بدهیم، اما واقعا چرا بازیکنان باید ناراحت باشند؟ مگر همه جای دنیا «نقد» نداریم؟ آیا رسانه فقط باید مشغول مدح و ثنا و قربان‌صدقه رفتن باشد؟ شما چه تصویری از منتقد در ذهن دارید؟ وارد جزئیات نمی‌شویم، اما بسیاری عقیده دارند بخش بزرگی از حرف‌های جواد در این مورد درست بود و او استثنائا(!) بیراه نمی‌گفت. از تیمی که برابر رقیبی همچون کره‌شمالی ۴۵ دقیقه در قوطی بوده و تک‌تک تعویض‌هایش جواب معکوس داده باید انتقاد شود دیگر؛ تیمی که بازیکنان جوان را فقط برای نیمکت و سکو می‌خواهد و سازو‌کار حضور یا عدم حضور بعضی نفرات در آن ابدا روشن نیست. حتی در توکیو هم از تیم ملی ژاپن انتقاد می‌شود، اما این آقایان همه دهان‌ها را بسته می‌خواهند. عجب!
