ایمپلنت فوری و بدون درد و عوارض آن در مقایسه با روش دو مرحله ای

کاشت دندان یا ایمپلنت دندان روشی است که بیمار می تواند به منظور جایگزینی دندان از دست رفته در نظر بگیرد و در بسیاری از مواقع بیماران دوست دارند تا هر چه زودتر بتوانند روکش دندان را بر روی ایمپلنت نصب کنند.

روش سنتی انجام این کار آن است که دندانپزشک بین ۴ تا ۶ ماه بعد از جایگذاری ایمپلنت منتظر می ماند تا پروتز دندان را بر روی ایمپلنت بارگذاری کند. یک رویکرد با اقبال کمتر در بارگذاری فوری روی ایمپلنت بعد از جایگذاری درون فک وجود دارد؛ با این حال هر دوی این پروتکل های بارگذاری دارای مزایا و محدودیت های مختلفی هستند.

در این مقاله درباره ۵ سوالی که دندانپزشکان پیش از تصمیم‌گیری درباره مسیر درست درمان باید به آن پاسخ دهند، صحبت خواهیم کرد. ابتدا بیاید گامی به جلو برداریم و نگاهی به پروتکل های بارگذاری فوری و با تأخیر بر روی ایمپلنت بیاندازیم.

بارگذاری فوری ایمپلنت

در ایمپلنت دندان بدون درد پس از ۴۸ ساعت دندان ها بدون هیچ مشکل و دردی بروی هم می‌نشینند. بارگذاری فوری برخلاف روش بارگذاری سنتی مدت زمان انتظار بین جایگذاری ایمپلنت و بارگذاری، و تعداد جلسات مورد نیاز برای مراجعه به پزشک را کاهش می دهد. فرض بر آن است که می‌توان به ثبات اصلی اولیه در استخوان قدیمی دست یافت و گذشت زمان باعث دست‌یابی به ثبات ثانویه در استخوان جدید و یکپارچه شدن آنها خواهد شد.

بارگذاری با تأخیر ایمپلنت

فرایند بارگذاری سنتی ایمپلنت شامل بارگذاری یک ایمپلنت توسط پروتز بعد از گذشت مدت زمان مورد نیاز برای بهبود محل جراحی، بین ۴ تا ۶ ماه بعد از جایگذاری ایمپلنت، خواهد بود. فرایند بارگذاری با تاخیر ایمپلنت توسط دکتر توماس آلبرکتسون در سال ۱۹۸۱ و برای ایمپلنت های دارای سطوح ماشینی ایجاد شد.

در مرحله اول این پروتکل، متخصص ایمپلنت یک فلپ جراحی را در میان لثه باز کرده، ایمپلنت را درون استخوان وارد کرده و فلپ را در جای خود بخیه میزند. بعد از حدود شش ماه و وقتی که همجوشی میان استخوان فک و ایمپلنت انجام شد، محل جراحی یکبار دیگر باز می شود تا ایمپلنت نمایان شود. بعد از گذشت مدت زمان اندکی که لثه بهبود یافت، قالب دندان گرفته میشود و دندانی که از دست رفته ساخته خواهد شد.

بخش زیبایی شناسی دندان کاشته شده چقدر اهمیت دارد؟

طبیعی است که بیماران به دنبال بازیابی هرچه سریعتر دندان های افتاده باشند و این را به انتظار مورد نیاز در فرایند سنتی کاشت دندان که چیزی بین چهار تا شش ماه خواهد بود ترجیح می‌دهند. وقتی زیبایی دندان نیز یکی از دغدغه‌های بیمار باشد، معمولاً این دندان در جایی از لبخند جا می گیرد که به هنگام صحبت کردن یا خندیدن پدیدار خواهد شد و دندانپزشکان باید به دنبال یک راه حل فوری برای این مشکل باشند.

این راه حل را می توان در بارگذاری فوری یا رستوریشن های موقت مانند بریج مریلند یافت. در موقعیت هایی که دندان ها در جایی از فک قرار دارند که دیده نمی شوند و باید بار اکلوزال بیشتری را تحمل کنند، راه حل ایمن تر و منطقی تر آن است که رویکرد بارگذاری با تأخیر را انتخاب کنید.

چه زمانی باید از هر یک از این رویکرد ها استفاده کرد؟

انتخاب میان آنکه کدام رویکرد در مقایسه با دیگری گزینه بهتری به شمار می رود، دشوار است و انتخاب رویکرد بارگذاری ایمپلنت از هر بیمار به بیمار دیگر می تواند متفاوت باشد. پژوهش ها نشان داده که بارگذاری فوری ایمپلنت در موارد زیر با موفقیت خوبی همراه بوده است:

نداشتن دندان در فک بالا - که از پروتزهای دندانی ثابت استفاده می شود.
نداشتن دندان در فک پایین - درمان توسط ابزارهای ثابت و متحرک نتایج موفقیت آمیزی به همراه داشته است.
جایگزینی تنها یک دندان در نقطه‌ای که از لحاظ زیبایی دارای اهمیت بالایی است.
استفاده از پروتزهای ثابت برای تعداد کمی از دندان های نزدیک به هم.

سوالاتی که قبل از تصمیم گیری درباره روش درمان باید آنها را پرسید.

پنج سوال است که دندانپزشک ها باید برای انتخاب میان بارگذاری فوری یا با تاخیر ایمپلنت برای بیماران، از خود بپرسند.

جنبه زیبایی دندان کاشته شده چقدر اهمیت دارد؟

طبیعی است که بیماران به دنبال بازیابی هرچه سریعتر دندان های افتاده باشند و این را به انتظار مورد نیاز در فرایند سنتی کاشت دندان که چیزی بین چهار تا شش ماه خواهد بود ترجیح می‌دهند. وقتی زیبایی دندان نیز یکی از دغدغه‌های بیمار باشد، معمولاً این دندان در جایی از لبخند جا می‌گیرد که به هنگام صحبت کردن یا خندیدن پدیدار خواهد شد و دندانپزشکان باید به دنبال یک راه حل فوری برای این مشکل باشند.

این راه حل را می توان در بارگذاری فوری یا رستوریشن های موقت مانند بریج مریلند یافت. در موقعیت هایی که دندان ها در جایی از فک قرار دارند که دیده نمی‌شوند و باید بار اکلوزال بیشتری را تحمل کنند، راه حل ایمن تر و منطقی تر آن است که رویکرد بارگذاری با تأخیر را انتخاب کنید.

وضعیت سلامت دهان بیمار چگونه است؟

اگرچه وضعیت ضعیف بهداشت و سلامت دهان بیمار یک نشانه قطعی برای عدم استفاده از ایمپلنت دندان نیست، اما بارگذاری فوری ایمپلنت برای آن دسته از بیمارانی که از وضعیت مناسب سلامت دهان برخوردار نیستند، توصیه نمی شود. این مسئله می تواند سلامت لثه و کیفیت استخوان را متاثر کرده و مستقیماً بر امکان یکپارچه سازی میان استخوان فک و ایمپلنت تاثیر بگذارد.

الگوی اکلوزال و جویدنی دندان بیماران چگونه است؟

جوش‌خوردن موفق ایمپلنت و استخوان فک تا حد زیادی به بزرگی مقدار نیرویی که بعد از بارگذاری تحمل می کند بستگی دارد. مطالعات نشان داده که اتصال ایمپلنت به یک واحد سخت و صلب به منظور ایجاد پایداری، فاکتوری ضروری در بارگذاری موفق ایمپلنت به شمار می رود. اگر اتصال ایمپلنت به واحد صلب از دست برود، نیروی جویدنی منجر به شکست فرایند بارگذاری ایمپلنت خواهد شد.

دندانپزشکان باید به دقت الگوی اکلوزال و جویدن بیمار را در حین تعیین طرح درمان مورد ارزیابی قرار دهند. اگر بیمار با عادات اختلال عملکرد یا نیروی جویدن شدید همراه باشند، باید از بارگذاری فوری ایمپلنت به منظور جلوگیری از ایجاد اختلال در فرایند بهبود و جوش خوردن ایمپلنت و استخوان فک خودداری نمود.

به چه مقدار پیوند استخوان نیاز است؟

وقتی موقعیت بهینه ایمپلنت مشخص شد، دندانپزشک باید این محل را از نقطه نظر جراحی تحت معاینه قرار دهد.

آیا به منظور جایگذاری ایمپلنت به پیوند بافت نرم یا پیوند استخوان نیاز است؟

وقتی حرکات ایمپلنت از حد مشخصی بیشتر شود، یکپارچگی میان ایمپلنت در استخوان فک و پایداری مکانیکی ایمپلنت در اثر اختلال ایجاد شده در استخوان اطراف و بافت های عروقی، به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد. اگر به پیوند استخوان زیادی نیاز باشد، بهتر است از ایمپلنت با قطر بیشتر یا رویکرد بارگذاری با تأخیر استفاده شود.

یافته های برخی از مطالعات نشان دهنده عدم تفاوت میان رویکردهای بارگذاری فوری و با تأخیر در استفاده از پیوند استخوانی است، با این حال باید بدانید که پایداری ایمپلنت به هنگام استفاده از پیوند استخوان پایین تر خواهد بود. در صورتی که استخوان بیمار از نوع IV، یعنی استخوان نازک و با تراکم پایین باشد باید از رویکرد بارگذاری با تأخیر ایمپلنت استفاده شود.

از چه روش درمان سطح ایمپلنت استفاده می‌کنید؟

کاهش ضخامت سطح ایمپلنت در طول زمان به صورت مستقیم بر احتمال یکپارچگی میان استخوان و ایمپلنت تاثیر می‌گذارد. تولید کنندگان ایمپلنت، سطح آن را به منظور افزایش نرخ یکپارچگی ایمپلنت و استخوان و همچنین دستیابی به پایداری اولیه و ثانویه اصلاح می کنند. ایمپلنت های پوشیده از هیدروکسی آپاتیت و مواد بیوفعال دیگر می‌توانند به شکل قابل توجهی زمان مورد نیاز برای جوش خوردن میان ایمپلنت و استخوان فک را کاهش داده و زمینه بارگذاری فوری ایمپلنت را فراهم کند.

عوارض جانبی ایمپلنت فوری

همیشه مناسب نیست.

یکی از از موانع بزرگ استفاده از ایمپلنت فوری، آن است که همه بیماران گزینه مناسبی برای انجام آن نیستند. اگرچه به دنبال آن هستیم که در اسرع وقت همه بیمارانمان را به نتایج دلخواهشان برسانیم، اما این مسئله برای همه ممکن نیست. وضعیت کلی سلامت بیمار و اخذ بهترین تصمیمات برای مراقبت های دندانی، همیشه تمرکز فرایندهای مراقبتی به شمار می رود، حتی اگر این موضوع به معنای انتظار طولانی تر برای تکمیل فرایند باشد.

احتمال بروز شکست در فرآیند وجود دارد.

وقتی ایمپلنت دندانی در فک شما کاشته می شود، نرخ موفقیت به فرایند جوش خوردن استخوان و ایمپلنت بستگی دارد. اگر ایمپلنت به خوبی به استخوان جوش نخورد، نتیجه فرایند در طولانی مدت با موفقیت همراه نخواهد بود. یکی از خطرات اصلی همراه با بارگذاری فوری، احتمال آسیب به فرایند یکپارچگی استخوان و ایمپلنت است. اگر قبل از آنکه دندان آماده شده باشد، مورد استفاده قرار بگیرد، احتمال بروز شکست در فرآیند و بازگشت به خانه اول وجود خواهد داشت.

اخبار مرتبط