به گزارش پایگاه خبری «اویل پرایس» به نقل از «ایسنا»، شرکت‌های زیمنس، جنرال الکتریک و توشیبا که تولیدکنندگان جهانی تجهیزات برقی هستند امسال اعلام کرده‌اند دیگر پروژه‌های تولید نیروی الکتریکی زغال‌سوز را نخواهند ساخت. صرف‌نظر از اینکه مدیریت این شرکت‌ها چگونه به توجیه این تصمیم پرداختند، دلیل آن ساده است؛ زیرا دیگر آینده‌ای در کسب‌وکار زغال‌سنگ نمی‌بینند. برای ارزیابی تاثیر این تصمیم، کافی است ببینیم هنگامی که یک شرکت نرم افزاری دیگر نمی‌خواهد از یک برنامه نرم‌افزاری یا یک سیستم عامل حمایت کند، چه اتفاقی می‌افتد؟ مشتریان می‌توانند به استفاده از آن ادامه دهند اما برای بهبود فرآیند فعالیت چگونه هزینه خواهند کرد؟ چه مدت این تولیدکنندگان از محصولاتشان حمایت خواهند کرد؟ تردیدی وجود ندارد که این شرکت‌ها مشتریانشان را نسبت به وفاداریشان به زغال سنگ قدیمی مطمئن خواهند کرد اما مسلما مصرف‌کنندگان که به خوبی مشکلات عدم حمایت از محصولات را می‌دانند به فکر تسریع برنامه تعطیلی نیروگاه‌های زغال‌سوز می‌افتند.

طبق بررسی‌ها، شرکت‌های برق در سراسر جهان تولید نیروی زغال‌سوز را رها نکرده‌اند و به خصوص در کشورهایی مانند لهستان و آلمان، اقتصادهای محلی وابستگی زیادی به معدنکاری زغال‌سنگ و تولید صنعتی دارند. همین وضعیت در ایالت‌های معدنی آمریکا مشاهده می‌شود. اگرچه معدنکاری زغال‌سنگ یک صنعت رو به افول است اما معدنکاران همچنان دستمزدهای بالایی دریافت می‌کنند، به خصوص در جوامع روستایی که فرصت‌های دیگر اندک هستند. منافع ایالتی و محلی آمریکا هم با حفظ این صنایع و مشاغل با وجود اطلاع از اینکه روزهای زغال سنگ به‌عنوان یک سوخت تولید نیرو رو به پایان است، موافق هستند.

شرکت‌های برق به‌عنوان کسب و کار، انگیزه مالی برای حفظ نیروگاه‌های زغال‌سوز آلاینده و قدیمی دارند. زیرا سرمایه‌گذاری فعلی آنها در دارایی‌های زغال سنگ هنوز به‌طور کامل ارزش خود را از دست نداده است. بنابراین از خود می‌پرسند چرا باید تاسیسات را تا زمانی که مصرف‌کنندگان پول آنها را کامل پرداخت می‌کنند، تعطیل کنند؟ چنین اقدامی مستلزم صفر شدن ارزش این دارایی‌هاست که تاثیر مالی نامطلوبی بر اظهارنامه درآمد و ترازنامه خواهد داشت و باعث افزایش تفحص موسسات اعتبارسنجی اوراق قرضه می‌شود. متعاقبا، شرکت‌های نیرو برای حفظ وضعیت فعلی درخصوص زغال‌سنگ انگیزه اقتصادی دارند.

اینجاست که نقش سیاست دولت مفید خواهد بود. رگولاتورها به خصوص در سطح کمیسیون برق عمومی ایالتی می‌توانند به شرکت‌های نیرو اجازه دهند هزینه سرمایه‌گذاری‌های زغال‌سنگ بی‌ارزش شده خود را از مصرف‌کنندگان بگیرند. اما چنین اقدامی مستلزم اقدام رگولاتوری است که احتمالا با مخالفت روبه‌رو می‌شود. همچنین تصور می‌رود اتحادیه‌های کارگری در صنعت برق نسبت به گرایشی که به سوی تجدیدپذیرها وجود دارد، خوشحال نیستند.

 مشکلات تولید برق

بر اساس آسیب‌شناسی‌های انجام شده، صنعت جهانی تولید برق با دو چالش اصلی روبه  روست. نخستین چالش، جایگزینی دارایی یا سیکل مدرنیزه شدن است.‌گذاری که نیروگاه‌ها تمایل دارند از زغال سنگ به گاز طبیعی انجام دهند، به دلایل محیط زیستی تحت انتقاد قرار دارد. نتیجه احتمالی آن نیروگاه‌های بادی، خورشیدی و مخازن ذخیره ‌سازی نیرو در ابعاد گسترده است. ساخت نیروگاه‌های گازسوز دربرگیرنده ریسک دارایی فزاینده‌ای است.

چالش دوم برای صنعت جهانی تولید برق، بخشی از یک سیکل گسترده برقی‌سازی است. در چنین فضایی برق تولید شده به یک شیوه دوستدار محیط زیست، مستلزم کنار گذاشتن استفاده از سوخت‌های فسیلی خواهد بود. تاثیر برقی‌سازی در حمل‌ونقل از نظر پتانسیل خودروهای برقی باتری‌دار مشخص است و استفاده خانگی و تجاری از گاز طبیعی هم به تدریج کنار گذاشته خواهد شد. برای نیروگاه‌ها چنین امری به منزله دشواری‌های فزاینده و هزینه فراهم کردن خدمات ضروری است.

اما خبر خوب این است که تصور می‌رود مشتریان تمایل دارند برای خدمات نیرو هزینه بپردازند. اما خبر بد این است که تفحص رگولاتوری و سیاسی فزاینده ممکن است ابهامات مالی ایجاد کند. در بدترین حالت ممکن است انحصار بخش خصوصی زیر ذره بین برود و مالکیت دولتی نیروگاه‌ها ترجیح داده شود. مرز بین فعالیت اقتصادی خصوصی و دولتی مداوم تغییر می کند و این ممکن است یکی از دفعاتی باشد که ساختار قدیمی آماده تغییر است. بر اساس گزارش اویل پرایس، به نظر می‌رسد که پرسش بیشتر از اینکه درخصوص حذف استفاده از سوخت‌های فسیلی توسط صنعت برق باشد، درباره سرعت چنین تغییری خواهد بود.

 

اخبار مرتبط