از سوی دیگر، رشد سرمایه‌گذاری در بخش نفت و گاز در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ چندان مطلوب نبوده است و بیشترین سرمایه‌گذاری را آمریکای شمالی در این زمینه داشته که سرمایه‌گذاری انجام شده در این بخش حدود سه برابر سرمایه‌گذاری در بخش خاورمیانه بوده و این حجم سرمایه‌گذاری، اشتغال‌زایی قابل توجهی در این بخش به همراه داشته است. در این باره غلامرضا منوچهری، معاون سابق توسعه و مهندسی شرکت ملی نفت ایران، معتقد است که تحولات ساختاری شرکت‌های نفتی به‌ویژه حرکت آنها به سمت رقابت‌پذیری بیشتر در نوع خود قابل توجه است و باید این فضای رقابتی در کشور ما نیز فراهم شود. وی بر این باور است که بر اساس روندهای موجود در دنیا، هفت اکوسیستم را می‌توانیم در بخش انرژی کشور راهبری کنیم تا بتوانیم از وضع کنونی حداکثر استفاده را ببریم. این هفت روند شامل تنوع شرکت‌های بالادستی و الگوهای قراردادی، توسعه زیرساخت‌های تولید انرژی‌های تجدیدپذیر، توسعه استارت‌آپ‌ها، شتاب‌دهنده‌ها و شرکت‌های دانش بنیان، تبدیل نفت و گاز خام به فرآورده‌های پالایشی و پتروشیمی، توسعه صنایع پشتیبانی و تولید تجهیزات، ارتقای کارآیی و کاهش شدت مصرف انرژی و در نهایت توسعه تجارت فرآورده‌های انرژی با همسایگان است. گاز طبیعی تا پیش از سال ۲۰۰۰ به‌عنوان یک انرژی داخلی بوده و حدود ۶۸ درصد تولید گاز در داخل کشورها استفاده می‌شد، اما این کالای داخلی هم‌اکنون به کالایی راهبردی و بین‌المللی بدل شده است. محمدحسین عادلی، دبیرکل پیشین جی‌یی‌سی‌اف (مجمع کشورهای صادرکننده گاز) نیز در این زمینه معتقد است که تولید گاز در سال‌های اخیر به دلیل افزایش تولید گاز در آمریکا، روسیه و استرالیا رشد خوبی داشته است، تاجایی که تقاضای گاز طبیعی مایع شده (ال‌ان‌جی) در اروپا ۱۰ درصد افزایش یافته است.رئیس هیات‌مدیره انجمن اقتصاد انرژی ایران با بیان اینکه ال‌ان‌جی آمریکا برای صادرات به اروپا قیمت بالاتری دارد، اما مورد استقبال بیشتر کشورهای اروپایی قرار گرفته است، اظهار کرد: ۴۲ کشور جهان هم‌اکنون واردکننده ال‌ان‌جی و ۲۰ کشور تولیدکننده ال‌ان‌جی هستند،‌ ۲۵ درصد صادرات ال‌ان‌جی هم اکنون به‌صورت تک محموله عرضه می‌شود، این در حالی است که نوع قراردادهای ال‌ان‌جی بلندمدت است.

 

 

اخبار مرتبط