برنامه نامزد دموکرات تا ۲۰۳۵ گاز را از سبد سوختی تولید الکتریسیته خارج می‌کند
عزم بایدن برای اخراج گاز از صنعت برق
او با تقویت سوخت‌های پاک هزینه تولیدشان را کاهش خواهد داد و همزمان با اعمال محدودیت‌های جدید برای صنایع فسیلی، آنها را به نسبت تجدیدپذیرها غیراقتصادی خواهد کرد. بر اساس گزارش بلومبرگ، طرح تزریق ۲ تریلیون دلار در منابع انرژی نو باعث می‌شود گاز طبیعی در ۱۵ سال به کلی از سبد تولید برق این کشور خارج شود. با این حال، در کوتاه‌مدت برنامه معاون باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا منافعی برای صنعت گاز این کشور به همراه خواهد داشت، چراکه به گفته کارشناسان، کاهش عرضه گاز در صورت پیروزی بایدن قیمت این سوخت را برای مدتی افزایش خواهد داد. با وجود این، کاهش رقابت‌پذیری آن در قیاس با سوخت‌های پاک از نظر هزینه تولید به خروج آن از صنعت برق آمریکا به‌عنوان سوخت تا سال ۲۰۳۵ منجر خواهد شد. با همه اینها، تحقیق جدید «بلومبرگ انرژی فاینانس» نشان می‌دهد گاز تنها سوخت فسیلی خواهد بود که تا سال ۲۰۵۰ افزایش تقاضا خواهد داشت.
هم‌سرنوشتی گاز و زغال سنگ
بایدن در یک سخنرانی به تولیدکنندگان شیل اطمینان داد اگر انتخاب شود، حفاری به روش شکست هیدرولیکی یا فرکینگ را که مسائل زیست محیطی بسیاری دارد، ممنوع نخواهد کرد. در واقع او این کار را خواهد کرد اما فقط در زمین‌ها و آب‌های دولتی (فدرال). این موضوع در کنار محدودیت‌های دیگری که طبق برنامه او سد راه تولید گاز و نفت خواهد شد، عملا هزینه تولید آنها را بسیار افزایش خواهد داد. علاوه بر این، بایدن متعهد شده در صورت پیروزی در انتخابات ۱۳ آبان ۲ تریلیون (هزار میلیارد) دلار برای توسعه سوخت‌های پاک تزریق کند. فشار بر فسیلی‌ها و حمایت از تجدیدپذیرها گاز طبیعی را به‌عنوان سوختی که برای تولید برق مصرف می‌شود، تا سال ۲۰۳۵ از این صنعت خارج می‌کند. تلاش‌های معاون رئیس‌جمهوری سابق برای رویگردانی از گاز منعکس‌کننده وضعیت نامناسب این سوخت فسیلی در اقتصاد است. در حال حاضر گاز بخشی غیر قابل انکار از زندگی آمریکایی‌هاست و بایدن با آگاهی به این واقعیت، مواظب بوده برای خودش دشمن نتراشد، به خصوص در ایالت کلیدی پنسیلوانیا که دارنده بزرگ‌ترین میدان گازی شیل این کشور است. با این حال خط‌مشی او حتی ممکن است در کوتاه‌مدت از این بازار حمایت کند. اما در بلند‌مدت این سوخت می‌تواند از نظر اقتصادی و زیست محیطی برای استفاده در بخش برق که بازاری کلیدی برای تولیدکننده‌ها است، غیر قابل دفاع شود. برنامه بایدن این روند را تسریع می‌کند. او با سرمایه‌گذاری عظیم در انرژی‌های بادی، خورشیدی و باتری‌ها دست بالاتر را به این منابع می‌دهد. علاوه بر این، هدف شبکه برق بدون کربن بایدن اگر سهم گاز را در کیک انرژی از بین نبرد، دست کم به شدت آن را به سود تجدید پذیرهای پاک‌تر و ارزان‌تر کاهش خواهد داد. کوین بوک، مدیر عامل کلیر ویو انرژی پارتنرز به بلومبرگ گفته کربن‌زدایی حکم اعدام سوخت‌های فسیلی است و به معنای خارج شدن یک منبع از شبکه (برق) است که یک پیامد غیر قابل اجتناب خواهد بود.
گاز مانند زغال سنگ در یک دهه قبل در حال تحمل کردن ضربات اقتصادی شدیدی است. در حالی که گاز هنوز یک سوخت عمده در آمریکا به شمار می‌رود، به نسبت گذشته از رقابت‌پذیری کمتری در قیاس با تجدیدپذیرها برخوردار است. بر اساس گزارش BloombergNEF، اکنون برقی که با استفاده از انرژی‌های خورشیدی و بادی تولید می‌شود از برق تولیدی در نیروگاه‌های گاز در دوسوم جهان ارزان‌تر است. شرکت لازارد گفته در آمریکا، انرژی‌های خورشیدی و بادی همین حالا از جدیدترین توربین‌های گازی با بیشترین بهره‌وری به صرفه‌تر است. ترکیب درست سیاست‌های فدرال می‌تواند به راحتی گاز را تا سال ۲۰۳۵ یا حتی زودتر از سبد سوخت برق خارج کند. جان کوکیت، مدیر سیاست‌های آب و هوایی در سیرا کلاب مدعی شده گذار از انرژی‌های فسیلی خیلی زودتر از چیزی که مردم فکر می‌کردند، در حال اتفاق افتادن است؛ دقیقا همان‌طور که گذار از زغال‌سنگ سریع‌تر از انتظار رخ داد.
خلع ید گاز طبیعی
بازار گاز ممکن است از ریاست جمهوری بایدن در کوتاه‌مدت منتفع شود. زیرا به‌رغم اینکه پیشنهاد او برای محدود کردن حفاری در زمین‌های فدرال تولید را کاهش می‌دهد، عرضه کمتر می‌تواند قیمت را بالا ببرد و از این طریق صادرات آن را برای تولیدکننده‌های آمریکایی پرسودتر کند. به‌طور مشابهی، بهبود روابط آمریکا با چین نیز دسترسی بیشتری به این بازار بزرگ به صادرکنندگان خواهد داد.
با وجود این، قیمت‌های بالاتر در بخش برق عملکردی عکس دارند زیرا مساله کلیدی اینجا هزینه تولید است. بر اساس برآوردهای اداره اطلاعات انرژی آمریکا، انتظار می‌رود تولید برق با سوخت گاز در زمستان امسال ۷/ ۵ درصد کاهش یابد چراکه قیمت گاز در این فصل بالاتر است؛ موضوعی که بر خلاف پیش‌بینی‌ها مبنی بر زمستانی سردتر است که تقاضای برق را افزایش می‌دهد. علم اقتصاد گاز را در وضعیت نسبتا مشابهی با زغال سنگ پیش از ریاست جمهوری باراک اوباما می‌بیند. در مورد زغال سنگ، اوباما با اعمال مقررات محیط زیستی جدیدی که اداره نیروگاه‌های زغال سنگ را پرهزینه‌تر می‌کرد، این روند را سرعت بخشید. این مقررات جدید که در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ وضع شدند انتشار گازهای سمی از نیروگاه‌ها از جمله کربن را محدود می‌کردند. دولت احتمالی بایدن می‌تواند راهی مشابه را پیش بگیرد و محدودیت‌های جدید و سختگیرانه‌تری را بر انتشار گازهای گلخانه‌ای نیروگاه‌های برق اعمال کند. او همچنین می‌تواند قوانین محدودکننده نشت گاز متان از تاسیسات گازی را بازگرداند که توسط دونالد ترامپ ملغی شده است. هر دوی این طرح‌ها ظرفیت بالقوه این را دارند که هزینه تولید برق با سوخت گاز را بدون ممنوع کردن آن به شدت بالا ببرند. بیشتر تحلیلگران بر این باورند که بایدن اگر رئیس‌جمهور شود صریحا به دنبال صنعت گاز نخواهد رفت مانند آنچه اوباما در قبال زغال سنگ انجام داد. در عوض، سیاست‌های انرژی پاک بایدن رقابت را برای گاز با انرژی‌های بادی، خورشیدی و دیگر تجدیدپذیرها دشوارتر خواهد کرد. دیوید اسپنس، استاد مدرسه حقوق دانشگاه تگزاس می‌گوید حتی اگر آنها (دولتمردان) می‌خواهند بقای این سوخت‌ها را دشوارتر کنند، ممکن است بتوان سیاست‌هایی اتخاذ کرد که دست کم شانسی برای زنده ماندن سوخت‌های فسیلی باقی بماند.
جعبه ابزار محیط زیستی بایدن
مجموعه‌ای از قوانین و مقررات محیط زیستی می‌توانند چشم‌انداز گاز را در آمریکا تیره کنند، هرچند بایدن مبدع همه این قوانین نبوده است. برخی از مهم‌ترین این قوانین به این شرح است: ۱- احیای قوانین آژانس حفاظت از محیط زیست و وزارت کشور در محدود کردن انتشار متان از چاه‌ها. ۲- اعمال محدودیت در انتشار گازهای گلخانه‌ای از نیروگاه‌ها در مسیر برنامه الکتریسیته پاک. ۳- قانونمند کردن فاضلاب فرکینگ بر اساس قانون آب آشامیدنی سالم. ۴-توقف فروش اجاره‌نامه‌های جدید نفت و گاز در اراضی و آب‌های فدرال. ۵-کند کردن یا توقف مجوزهای حفاری برای اجاره‌های فدرال. ۶-توقف صدور مجوزهای جدید صادرات گاز. ۷-تشویق موسسات از جمله کمیسیون تنظیم مقررات انرژی فدرال تا موقع بررسی زیرساخت‌های گاز، وزن بیشتری به انتشار آنها بدهند.
فعلا فشار زیادی بر نیروگاه‌های گازی وارد نیست. مارک دایسون، یک مدیر در موسسه مونتین راکی می‌گوید نیروگاه‌های گازی که اکنون در مدار هستند برای مدتی نقش‌شان را بازی خواهند کرد. آنها تا زمانی که به اندازه کافی نیروگاه بادی و خورشیدی ساخته شود، چراغ‌ها را روشن نگه می‌دارند. جاناتان الکیند، پژوهشگر ارشد در مرکز سیاست‌های انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا بر این باور است که طرح بایدن راه را برای ادامه استفاده از گاز به‌عنوان سوخت در تامین برق باز می‌گذارد اگر از تکنولوژی‌های تجمیع کربن که انتشار آن را کاهش می‌دهند، بهره ببرند. بایدن در یک سخنرانی در جمع طرفداران خود بر اهمیت بهره بردن از فناوری‌های نو از جمله تجمیع کربن به‌عنوان راهی برای رسیدن به هدف برق بدون کربن در حالی که اندکی گاز نیز استفاده می‌شود، تاکید کرد. با وجود این، در صورت ادامه کاهش قیمت انرژی‌های تجدیدپذیر، ممکن است شرکت‌های آب و برق تمایل به انجام این نوع سرمایه‌گذاری‌ها نداشته باشند. کیتی بیز، یک تحلیلگر سندهیل استراتژی در واشنگتن گفت: «بسیاری از مسیرهای انتشار صفر تا سال ۲۰۳۵ برای تامین انرژی از طریق بهره‌وری حاصل می‌شود، به خصوص منابع تجدیدپذیر و این سوخت‌های فسیلی را تضعیف می‌کند.» در حال حاضر، حوزه‌های قضایی محلی برای دستیابی به اهداف آب و هوایی خود از گاز دور می‌شوند. شهرهای سراسر کالیفرنیا برای ممنوع کردن استفاده از گاز طبیعی در خانه‌ها اقدام کرده‌اند. همزمان نیویورک خط لوله پیشنهادی یک میلیارد دلاری را مسدود کرده است. مخالفت گروه‌های زیست محیطی حتی Dominion Energy را مجبور به لغو یک پروژه مهم خط لوله قبل از فروش بیشتر پروژه‌های گاز خود در ماه جولای کرد. در حالی بایدن سعی در دوری جستن از این صنعت دارد که یک موسسه تحقیقاتی زیر نظر بلومبرگ گفته گاز تنها سوخت فسیلی خواهد بود که تا سال ۲۰۵۰ با رشد تقاضا ادامه خواهد داد. بر اساس این پژوهش که در خبرگزاری رویترز منتشر شده، انتشار گازهای مضر ناشی از مصرف جهانی سوخت احتمالا سال گذشته به پیک خود رسیده است، چراکه تقاضا در سال جاری به دلایل مرتبط با شیوع کرونا کاهش یافته است. این پژوهش می‌گوید انتشار گازهای ناشی از مصرف سوخت که امسال ۱۰ درصد کاسته شده، حتی اگر در سال‌های آینده مجددا افزایش یابد، هرگز به سطوح سال ۲۰۱۹ باز نخواهد گشت. با این حال، این موسسه (BloombergNFL) همچنان بر این باور است که انتشار ناشی از سوخت دمای هوا را تا سال ۲۱۰۰ به میزان ۳/ ۳ سانتی گراد افزایش خواهد داد؛ یعنی بسیار بیشتر از هدف زیر ۲ درجه‌ای مورد توافق جهانی.
