برای سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۴ اعلام شد:
سهم مسکن در هزینه‌های خانوارهای شهری
به گزارش دفتر برنامه‌ریزی و مدیریت اقتصاد کلان سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی،میانگین هزینه مسکن یک خانوار شهری از ۶۶۹هزار تومان در سال ۱۳۷۸ با متوسط رشد سالانه ۵/۱۷درصد به یک میلیون و ۶۵۱هزار تومان در سال ۸۴ رسیده است اما متوسط نرخ رشد واقعی سالانه آن ۴/۳درصد بوده است که کمتر از رشد واقعی همه هزینه‌های غیرخوراکی خانوارها بوده است. سهم هزینه مسکن در سبد هزینه‌های خانوار نیز در این دوره از ۳/۳۲درصد به ۹/۲۷درصد کاهش یافته است.
این در حالی است که سهم بسیاری از هزینه‌های غیرخوراکی خانوار به ویژه هزینه حمل و نقل و ارتباطات به شدت افزایش یافته است.
سهم هزینه‌های حمل و نقل و ارتباطات از کل هزینه‌های خانوارهای شهری از ۸/۸ درصد در سال ۱۳۷۸ به ۴/۱۵درصد در سال ۱۳۸۴ رسیده و رشد متوسطی معادل ۵/۳۱درصد در سال داشته است.
نرخ رشد واقعی هزینه‌های حمل و نقل و ارتباطات در این دوره به طور متوسط 4/17درصد بوده است که بالاترین نرخ رشد در بین گروه‌های هزینه است.
متوسط نرخ رشد اسمی هزینه‌های خانوار در گروه «تفریحات، سرگرمی‌ها، تحصیل و آموزش» ۲/۲۴درصد، در گروه هزینه‌های «بهداشت و درمان» ۳/۲۴درصد و در گروه «کالاها و خدمات متفرقه» ۴/۲۹درصد بوده است.
مجموعه این آمار بیانگر آن است که در دوره هفت ساله 84-1378 رشد هزینه‌های مسکن به مراتب کمتر از رشد سایر هزینه‌های خانوار بوده است و به این ترتیب این نظریه که رشد جهشی قیمت مسکن در سال 1385 به علت رکود آن در سال‌های قبل و جبران رشد کند قیمت‌ها بوده است، تقویت می‌شود.
ناگفته نماند در فاصله این سال‌ها (۸۴-۱۳۷۸) سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی در کل هزینه‌های خانوارها کاهش یافته و از ۹/۲۹درصد به ۱/۲۴درصد رسیده است که نشانه‌ای روشن از بهبود وضع معیشتی خانوارهای ایرانی در سال‌های یاد شده است زیرا براساس قوانین اقتصادی با بهبود درآمدهای یک خانوار هزینه‌های خوراکی آن با سرعت کمتری نسبت به سایر هزینه‌ها رشد می‌یابد.
متوسط کل هزینه‌های خانوارهای شهری ایران در سال 1378 معادل 20میلیون و 702هزار و 886 ریال (ماهانه ) بوده است که به 59میلیون و 242هزار و 426 ریال (ماهانه) در سال 84 رسید و سالانه 20درصد رشد داشته است.
ارسال نظر