پارسه مرمت می‌شود

یک کارشناس مرمت آثار تاریخی درباره اصول و روش‌های مرمت در تخت‌جمشید (پارسه) و آرامگاه داریوش سوم، گفت: یکی از مشکلات در حوزه مرمت، استفاده از روش‌های قدیمی است که همچنان به‌کار می‌روند. البته در آرامگاه داریوش سوم، این روش‌ها کمتر به‌کار گرفته شده‌اند. مهدی کولیایی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره دلیل استفاده نکردن از روش‌های جدید مرمت، اظهار داشت: از یک روش جدید زمانی می‌توان استفاده کرد که نسبت به آن اطمینان و تجربه وجود داشته باشد و تا زمانی که جایگزین مناسبی برای استفاده در یک مساله نباشد، راه و روش قبلی را نمی‌توان کنار گذاشت. وی در این‌باره افزود: البته اکنون نیز با پیشنهادهای جدیدی برای مرمت روبه‌رو شده‌ایم که از آنها استفاده می‌کنیم، مانند استفاده از نوع خاصی از سیمان که تاثیر منفی آن کمتر است.

او همچنین توضیح داد: آرامگاه داریوش سوم در برابر تابش خورشید زاویه‌ای دارد که امکان رویش گل‌سنگ در بدنه اصلی آن کم است و مشکلی از این نظر وجود ندارد.

کولیایی اضافه کرد: بلوک‌هایی که در آرامگاه داریوش سوم استفاده شده بودند، جابه‌جا شده و تعدادی از آنها به پایین ریخته بودند. به همین دلیل، در برنامه‌های مرمتی این آرامگاه قرار است، این بلوک‌ها که هر کدام حدود سه یا چهار تن وزن دارند، جابه‌جا و به‌جای اصلی خود بازگردانده شوند. البته مرمت این آرامگاه شاید تا سه سال دیگر نیز ادامه یابد.

این کارشناس مرمت با بیان این‌که این کار از سال ۱۳۸۲ و با مستندسازی آغاز شده است، گفت: پس از نصب داربستی در سال ۱۳۸۲ با ارتفاع ۱۰ تا ۱۲متر، قطعات گم شده یا سقوط کرده در اطراف آرامگاه براساس طرح‌های قبلی که از اثر ثبتی وجود دارند، در جای خود نصب خواهند شد. وی درباره طولانی بودن زمان مرمت، توضیح داد: مسائل مربوط به این آرامگاه در یک پروژه بزرگ قرار می‌گیرند. البته مرمت در اصل، کار کندی است، یعنی برای انجام هر حرکتی باید به آن فکر کرد تا به ساختار و ماهیت تاریخی بنا لطمه‌ای وارد نشود. در این موارد یک برنامه خاصی نمی‌توان داشت، چون چیز جدیدی قرار نیست که ساخته شود.

به گفته کولیایی بازدید از آرامگاه داریوش سوم زیاد نیست و فقط افراد خاصی از آن دیدن می‌کنند، زیرا بسیاری از بازدیدکنندگان اصلا از وجود چنین مکانی اطلاع ندارند.

در سال‌های گذشته نیز کارشناسان تاکید کرده بودند که نتایج پژوهش‌های انجام‌شده درباره شیوه مرمت آثار تاریخی تخت‌جمشید (پارسه) به مرحله اجرا درنمی‌آیند و بر اجرای همان روش‌های قدیمی مرمت تاکید می‌شود.

در این‌باره، مدیر داخلی پیشین بنیاد پژوهشی پارسه، نیز اعتقاد داشت که تخت‌جمشید (پارسه) باید ۲۰ سال به حال خود رها شود و در این مدت، پژوهشگران به بررسی این مجموعه بپردازند. در این صورت، فرسایش آثار تاریخی تخت‌جمشید (پارسه)، بسیار کمتر از تخریب‌هایی خواهد بود که اکنون به نام مرمت بر پیکر آن وارد می‌شوند.