بتن شیشهای
بتن عبوردهنده نور، امروزه به عنوان یک ماده ساختمانی جدید با قابلیت استفاده بالا مطرح است. این ماده ترکیبی از فیبرهای نوری و ذرات بتن است و میتواند به عنوان بلوکها یا پانلهای پیش ساخته ساختمانی مورد استفاده قرار گیرد. فیبرها به خاطر اندازه کوچکشان با بتن مخلوط شده و ترکیبی از یک متریال دانهبندی شده را تشکیل میدهند. بهاین ترتیب نتیجه کار صرفا ترکیب دو متریال شیشه و بتن نیست، بلکه یک متریال جدید سوم که از لحاظ ساختار درونی و همچنین سطوح بیرونی کامل همگن است، به دست میآید.فیبرهای شیشه باعث نفوذ نور به داخل بلوکها میشوند. جالبترین حالت این پدیده نمایش سایهها در وجه مقابل ضلع نور خورده است. همچنین رنگ نوری که از پشت این بتن دیده میشود ثابت است، به عنوان مثال اگر نور سبز به پشت بلوک بتابد در جلوی آن سایهها سبز دیده میشوند. هزاران فیبر شیشهای نوری به صورت موازی کنار هم بین دو وجه اصلی بلوک بتنی قرار میگیرند. نسبت فیبرها بسیار کم و حدود ۴ درصد کل میزان بلوکها است. علاوه بر این فیبرها به خاطر اندازه کوچکشان با بتن مخلوط شده و تبدیل به یک جزء ساختاری میشوند، بنابراین سطح بیرونی بتن همگن و یکنواخت باقی میماند. ساختار یک دیوار ساخته شده با بتن عبور دهنده نور، میتواند تا چند متر ضخامت داشته باشد، زیرا فیبرها تا مسافت ۲۰متر بدون از دست دادن نور عمل میکنند و در دیواری با این ضخامت باز هم عبور نور وجود دارد.ساختارهای باربر هم میتوانند از این بلوکها ساخته شوند. زیرا فیبرهای شیشهای هیچ تاثیر منفی روی مقاومت بتن ندارند. بلوکها میتوانند در اندازههای متنوع و با عایق حرارتی خاص نصب شده روی آنها تولید شوند.
این متریال در سال ۲۰۰۱ توسط یک معمار به نام «آرون لاسونسزی» اختراع شد و به ثبت رسید. این معمار زمانی که در سن ۲۷ سالگی در کالج سلطنتی هنرهای زیبای استکهلم مشغول به تحصیل بود، این ایده را بیان کرد و در سال ۲۰۰۴ شرکت خود را با نام لایتراکان تاسیس کرد و با توجه به نیاز و تمایل جامعه امروز به استفاده از مصالح ساختمانی جدید، از سال ۲۰۰۶ با شرکتهای بزرگ صنعتی به توافق رسیده و تولید انبوه آن به زودی آغاز خواهد شد.
ارسال نظر