تاریخ واحدهای مسکونی تهران

تاریخ ساخت واحدهای مسکونی تهران از طریق تغییرات مصالح ساختمانی نیز قابل ملاحظه است. از ساختمان‌های نادر قاجاری که با خشت ساخته شده‌اند تا ساختمان‌های جدید بتنی منطبق با ضوابط ضدزلزله این نکته قابل تشخیص است، به طوری که هنوز هم در محله قدیمی و زیبای پامنار که نزدیک بازار است، ساختمان‌های خشتی که جزو میراث فرهنگی و یادگار تاریخ گذشته شهر هستند، یافت می‌شوند و تحت برنامه‌های حفاظت و احیا قرار دارند. بخش بزرگ ساختمان‌های مسکونی مرکز و جنوب شرقی مرکز شهر با مصالح نیمه‌ مقاوم ساخته شده‌اند که ۴۵درصد کل واحدهای مسکونی را تشکیل می‌دهند و در برخی مناطق جنوب غربی این میزان به ۸۰درصد می‌رسد. این در حالی است که در شمال و شمال غربی تهران از سال ۱۳۶۰ به بعد اکثریت ساختمان‌ها با بتن مسلح و یا اسکلت فلزی ساخته شده‌اند. در حومه تهران تاریخ ساخت‌و‌ساز به گونه دیگری است. ساختمان‌های مسکونی قبل از ۱۳۴۵ در مناطق کوهستانی و حاشیه کویر به وفور یافت می‌شوند. در آن سال‌ها در اراضی کشاورزی کوهپایه‌ها و دشت‌ها تقریبا ساختمانی وجود نداشت. شهرهای کوچک و روستاهای قدیمی، جمعیت زیادی داشتند ولی اکثرا با مصالح غیرمقاوم ساخته شده بودند که اکنون تقریبا چیزی از آنها به جا نمانده است. ساختمان‌های خشتی هنوز به طور پراکنده در حاشیه تهران دیده می‌شود و به تب ساختمان‌سازی سال‌های ۱۳۶۰ به بعد که در تاریخ ایران هرگز دیده نشده است، گرفتار نشده‌اند.