ذره‌بین روی زلزله‌‌های اخیر
امید بزرگ خداد *- هر از چند گاهی می‌شنویم که ساختمانی فرو ریخت، نفراتی (عموما مهندسین) بازداشت و به دادگاه احضار شدند و بعضا مجازاتی برای آنان تعیین گردید و تا فروریختن ساختمان بعدی نه چیزی می‌شنویم، نه چیزی می‌بینیم و نه حتی کاری انجام می‌دهیم. آیا این سرافکندگی برای جامعه مهندسی کشور کافی نیست که در ژاپن، در اثر زلزله ۵/۸ ریشتری فقط چند نفر دچار جراحت می‌شوند، در حالی که در میهن ما زلزله با قدرت شش ریشتر صدها کشته، هزاران مجروح و میلیون‌ها عزادار باقی می‌گذارد.آیا مهندسین ما از دانش و تجربه کافی برخوردار نیستند و یا به دلیل مشغله زیاد و منافع محدود برای مهندسین، بخشی از کار توسط غیرمتخصصین و به طور غیراصولی انجام می‌شود؟ آیا سازمان نظام مهندسی در کنترل و نظارت بر کار اعضا و تضمین منافع آنان کوتاهی می‌کند؟ در این راستا هر چند وظیفه اصلی به عهده وزارت راه و شهرسازی می‌باشد، اما سازمان نظام مهندسی به عنوان یک بازوی توانمند می‌تواند در این راستا قد علم نموده و نقشی اساسی را در این زمینه به عهده گیرد. اما با وجود عملکرد بسیار ضعیف سازمان در طول سال‌های اخیر، اساسا حتی تصور چنین موضوعی نیز غیرممکن می‌نماید. همانگونه که با وجود پشتوانه چند صد هزار نفری جامعه مهندسین نه توانسته است که به جایگاه واقعی و نقش اساسی و زیر بنایی خود دست یابد و نه شان اعضای خود را حفظ نموده است و نه حتی در تامین رفاه آنان موفق بوده است. ای کاش این سازمان، ساعات حضور اعضای هیات مدیره در طول سه سال تصدی این مسند را اعلام می‌نمود تا بتوان قضاوت کرد که چرا این همه انگیزه و شور حضور که در بدو انتخابات وجود داشت فروکش کرد؟ پس باید به خود آییم و از حیثیت و آبروی جامعه مهندسین کشور دفاع کنیم. این امر محقق نخواهد شد، مگر با همت همه اعضا و مشارکت هر چه بیشتر آنان در انتخابات پیش رو در ۱۴ شهریور.
*استاد دانشگاه و کارشناس رسمی دادگستری
ارسال نظر