رفتار نابرابر با سازنده‌های مسکن‌مهر، چرا؟

سید مصطفی رضوی- بدون شک یکی از دستاوردهای انقلاب‌اسلامی، خودکفایی کشور در بسیاری از موارد به‌ویژه صنعت ساختمان و افزایش توان داخلی در برآوردن نیازهای اصلی کشور است. عدالت محوری و توجه به شرکت‌های داخلی و تلاش در راستای افزایش توان داخلی خوشبختانه در دولت نهم و دهم به طور جدی دنبال می‌شود ، اما انتظار می‌رود این نگاه بسیار عمیق و دلسوزانه در کلیه بخش‌ها رسوخ کرده تا طعم عدالت را همگان احساس کنند. پرواضح است که ساخت مسکن و تامین این نیاز با توجه به جمعیت جوان کشور از جمله موارد‌ی است که باید توسط شرکت‌های داخلی انجام شود و مسکن مهر فرصتی است برای آنکه در بخش مسکن از تمام فرصت‌ها استفاده کنیم تا به توانمندی و خودکفایی در این بخش برای ساخت سالانه حدود یک میلیون واحد مسکونی برسیم.

این هدف البته از طریق انتقال دانش فنی به فعالان بومی صنعت ساختمان و افزایش پتانسیل داخلی و با تکیه بر مطالعات صورت گرفته شده در این بخش که تهیه نقشه راه صنعتی‌سازی مسکن و ساختمان سرآمد آن است، آرزوی دوری نیست. حال اما به رغم وجود چنین توانی در داخل کشور و در شرایطی که غرب هر روز به ترمیم دیوار شکسته تحریم مشغول است، برخی در داخل بی‌آنکه به عواقب کارشان دقت داشته باشند «بر شاخه نشسته‌اند و بٌن می‌برند».

جالب اینجا است که هدف عالی نظام، این است که به موضوعات ملی، نگاه ملی داشته باشد، اما به‌رغم این مهم به نظر می‌رسد گروهی در این مسیر حرکت نکرده یا کمتر به آن توجه می‌کنند.

در حقیقت در زمانی که تمام انرژی و توان دولت در تحقق اهداف یادشده می‌باشد، برخی از مسوولان حمایت از شرکت‌های خارجی در ساخت انبوه مسکن و دادن اختیارات و امکانات بیشتر از شرکت‌های داخلی، عدم حمایت از شرکت‌های نوپا با رویکرد ساخت صنعتی مسکن با استفاده از فناوری‌های نوین، تکیه بر چند شرکت بزرگ داخلی و حمایت‌های ویژه از آنان را اولویت قرار داده‌اند و این سوال را در ذهن ایجاد کرده‌اند که آیا مسکن‌مهر قرار است توسط همه انبوه‌سازان داخلی ساخته شود یا اینکه داخلی‌ها باید در رقابت نابرابر با شرکت‌های خارجی قرار بگیرند؟