مریم علیزاده

براساس مصوبه جدیدی که معاونت توسعه منابع انسانی رییس‌جمهور آن را ابلاغ کرده، کارمندان دولت ساکن تهران در صورت تصمیم به انتقال از پایتخت، می‌توانند استان البرز -کرج قدیم- را به عنوان محل جدید سکونت انتخاب کنند. کارمندانی که قصد خروج از تهران به مقصد سکونت در البرز را داشته باشند همچون سایر انتقالی‌ها، از مزایا و مشوق‌های ویژه همچون پاداش، اضافه‌کار بدون سقف، واگذاری زمین، تحویل یک واحد مسکونی‌مهر و برخی دیگر از این نوع تسهیلات بهره‌مند خواهند شد.

در این باره یک نکته اساسی وجود دارد که به نظر می‌رسد برای جلوگیری از احتمال عدم دسترسی به هدف خلوت‌سازی تهران، باید به آن توجه شود.

استان البرز نزدیک‌ترین استان کشور به تهران محسوب می‌شود که در حال حاضر تعداد زیادی از ساکنان این استان جدید‌التاسیس کسانی هستند که روزها به تهران سفر می‌کنند و شب‌ها برای اقامت، مجددا به البرز برمی‌گردند. فاصله مسافت رفت‌وآمد بین تهران و البرز کمتر از ۴۰ کیلومتر است و به گفته یک مسوول وزارت مسکن تبدیل شدن کرج به استان مستقل، بخاطر چسبندگی زیاد کرج و تهران، تاثیر روانی خاصی به همراه نداشته است.

حال چنانچه کارمندان دولت برای ورود به البرز تشویق شوند، این احتمال وجود دارد که با انتقال شغل آنها به کرج، عملا اتفاق خاصی در محل سکونت این افراد رخ ندهد به این معنی که این افراد در استان البرز شاغل شوند، اما همچنان در تهران اقامت داشته باشند!

اگر چنین شود، در آینده نزدیک این احتمال وجود دارد که اتوبان تهران-کرج که سال‌ها است صبح‌ها در مسیر مخالف متراکم و پرتردد است، از این به بعد در مسیر اصلی نیز پرترافیک شود، به‌طوری‌که صبح‌ها کارمندان تهرانی برای کار به البرز بروند و بعد‌از ظهرها مجددا به تهران برگردند. آیا مکانیزمی وجود دارد که خروج قطعی کارمندان دولت از تهران را کنترل کند و مثلا از صحت سکونت دائمی آنها در محل جدید- استان البرز- اطمینان حاصل کند؟

آیا برای انتقال کارمندان دولت از تهران به البرز، ضمانت اجرایی خاصی در مقایسه با انتقال به سایر استان‌ها، در نظر گرفته شده است؟