۴ ایراد اساسی تبصره ۶
گروه مسکن- مدیر مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه علم و صنعت ایران به همراه عضو گروه سیاست‌گذاری مسکن این مرکز در کارگاهی تحت عنوان بررسی سیاست‌های تولید و عرضه مسکن، برنامه‌های دولت نهم در این بخش را مورد تحلیل و بررسی قرار داده‌اند. از جمله نکات بارز در این بررسی، انتقاد نسبت به مدت زمان اجاره زمین‌های دولتی، شهرک‌های اقماری اطراف کلانشهرها و اجازه به انبوه‌سازان برای دریافت زمین و ساخت‌وساز بر روی آن است. مدیر مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه علم و صنعت معتقد است در تعیین مدت اجاره زمین دولت باید دو شاخص امنیت روانی مصرف‌کننده (مستاجر) و عدم احساس مالکیت مستاجر نسبت به زمین را در نظر بگیرد در حالی که اجاره به مدت ۹۹ سال چون حدودا چهار نسل را در بر می‌گیرد احساس مالکیت در شخص را ایجاد نمی‌کند.
وی معتقد است بهترین مدت اجاره زمین‌های دولتی به تعاونی‌های مسکن ۴۹ یا ۵۰ سال است.
این محقق دانشگاه علم و صنعت به بی‌توجهی دولت نسبت به در نظر گرفتن «سهم هزینه مسکن در سبد هزینه خانوار» در برنامه‌ها و سیاست‌گذاری‌ها هشدار می‌دهد و می‌گوید: متوسط شاخص جهانی سهم هزینه مسکن در سبد هزینه خانوار حدود ۱۵درصد است اما این شاخص در کشور ما بسیار بالا است و حدود ۵/۳۲درصد است و در کلانشهرها به حدود ۵۰درصد نیز می‌رسد.
وی معتقد است چون در سال‌های گذشته به این شاخص توجه نشده به رغم ساخت انبوه واحدهای مسکونی تا سقف ۸۰۰هزار واحد در سال اما به دلیل عدم پایین نگه داشتن شاخص مذکور بازار مسکن با شکست مواجه بود.
یکی از برنامه‌های امسال دولت در بخش ساماندهی بازار مسکن، اعطای زمین به صورت مستقیم به انبوه‌سازان بود که می‌توانند بعد از ساخت‌وساز ۵ سال آنها را اجاره دهند و بعد از آن می‌توانند اقدام به فروش آنها کنند. اما عضو گروه سیاست‌گذاری مسکن مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه علم و صنعت معتقد است انبوه‌ساز نباید خود را سرمایه‌گذار بداند بلکه وظیفه انبوه‌ساز ساخت و ساز است زیرا در غیر این صورت، انبوه‌ساز به جای فعالیت در حوزه تخصصی خود به سوداگری در بازار مسکن می‌پردازد.
ارسال نظر